(੧੩)
ਚਾਲੀਸ ਸਾਥੀਓਂ ਸਮੇਤ ਆਕੇ ਮੁਝਦੀਨ ਦੁਖੀ ਬਿਨ ਮਾਂ ਬਾਪ ਕੀ ਲੜਕੀ ਕਾ ਘਰ ਲੁਟਾ ਦਸ ਬੀਸ ਮਨੁੱਖੋਂ ਕੋ ਘਾਇਲ ਕੀਆ ਔਰ ਦੋ ਚਾਰੋਂ ਕੋ ਮਾਰ ਡਾਲਾ ਔਰ ਗਿਆਰਹ ਬਾਰਹ ਲਾਖ ਰੁਪਈਯੇ ਕੇ ਅਨੁਮਾਨ ਕਾ ਧਨ ਰਤਨ ਅਰ ਵਸਤੁ ਲੁਟ ਲੇ ਗਿਆ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਉਸਕਾ ਮੂੰਹ ਕਾਲਾ ਕਰੇ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਮੁਝ ਕੋ ਐਸਾ ਸਤਾਇਆ ਹੈ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਬਾਦ-ਸ਼ਾਹ ਆਗ ਹੋਗਿਆ ਔਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਹੇ ਮੂਰਖ ਕੁਬੁੱਧੀ ਤੂੰ ਕੁਛ ਭੀ ਸਮਝਤੀ ਹੈ ਕਿ ਐਸੇ ਮਹਾਤਮਾ ਕੋ ਐਸਾ ਕਲੰਕ ਲਗਾਤੀ ਹੈ ਵੁਹ ਸੰਸਾਰ ਕੀ ਸਰਬ ਵਸਤੁ ਕੋ ਤੁੱਛ ਸਮਝਤਾ ਹੈ ਹੁਸਨਬਾਨੋਂ ਨੇ ਫਿਰ ਕਹਾ ਕਿ ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ ਐਸੇ ਮਹਾਂ ਦੁਸ਼ਟ ਕੋ ਮਹਾਤਮਾ ਨਾ ਕਹੀਏ ਯਿਹ ਦੁਸ਼ਟਤਾ ਮੇਂ ਪਿਸਾਚ ਸੇ ਭੀ ਅਧਿਕ ਹੈ ਆਪ ਕਿਆ ਆਗਿਆ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਕੋ ਔਰ ਭੀ ਕ੍ਰੋਧ ਹੂਆ ਔਰ ਤਾਬ ਖਾਕਰ ਕਹਿਣੇ ਲਗਾ ਰੇ ਕੋਈ ਹੈ ਜੋ ਇਸ ਦੁਰਬੁੱਧੀ ਲੜਕੀ ਕੋ ਮੇਰੇ ਹੀ ਸਾਮਨੇ ਪੱਥਰੋਂ ਸੇ ਮਾਰ ਡਾਲੇ ਕਿ ਯਿਹ ਅਪਨਾ ਫਲ ਪਾਵੇ ਜਿਸਮੇਂ ਔਰੋਂ ਕੋ ਭਯ ਹੋ ਕਿ ਫਿਰ ਕੋਈ ਐਸੇ ਮਹਾਤਮਾ ਕੋ ਐਸੀ ਬਾਤ ਨਾ ਕਹੇ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਏਕ ਪਰਮ ਚਤਰ ਅਰ ਸ਼ੁਭ ਚਿੰਤਕ ਮੰਤ੍ਰੀ ਅਪਨੀ ਜਗਾ ਸੇ ਉਠਾ ਔਰ ਸਿੰਘਾਸਨ ਕਾ ਪਾਯਾ ਚੂਮ ਬਿਨਤੀ ਕਰਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਹ ਵਹੀ ਬਰਜੁਖ ਸੌਦਾਗਰ ਕੀ ਬੇਟੀ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸਕੇ ਬਾਪ ਕੇ ਜੀਤੇ ਜੀ ਆਪ ਉਸਕੇ ਸਿਰ ਪਰ ਪਰਮ ਅਨੁਗ੍ਰਹ ਹਾਥ ਫੇਰਤੇ ਥੇ ਔਰ
