ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/119

ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੧੧੮)

ਜੋ ਪ੍ਰਾਣ ਦਾਨ ਪਾਊਂ ਕੋ ਉਸਕਾ ਹਾਲ ਬਰਨਣ ਕਰੂੰ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਕਹ ਕਿਆ ਕਹਿਤਾ ਹੈ ਸ਼ੀਘ੍ਰ ਕਹੁ ਨਹੀਂ ਤੋ ਜੀਤਾ ਨ ਛੋਡੂੰਗਾ ਉਸਨੇ ਹਾਥ ਜੋੜਕਰ ਬਿਨਤੀ ਕੀ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਹਮ ਸਭ ਕੇ ਸਭ ਉਸ ਜਗਹ ਤਕ ਬਡੀ ਰਖਿਆ ਸੇ ਲਾਏ ਰਾਤ ਕੋ ਅਚੇਤ ਹੋਕਰ ਸੋ ਗਏ ਉਸ ਬੀਚ ਕੋਈ ਐਸਾ ਚੁਰਾਲੇ ਗਿਆ ਵੁਹ ਆਪ ਸੇ ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਕੋ ਆਪਕੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਾ ਬਡਾ ਅਭਿਲਾਖ ਥਾ ਹਮ ਲੋਗੋਂ ਕੋ ਬਡਾ ਅਚੰਭਾ ਹੈ ਪਰੰਤੂ ਜਬ ਪ੍ਰਾਤਹਕਾਲ ਹੂਆ ਤਬ ਹਮ ਸਭ ਜਾਗੇ ਔਰ ਉਸੇ ਨਾ ਦੇਖਾ ਤਬ ਆਪਕੇ ਕ੍ਰੋਧ ਸੇ ਡਰ ਕਰਕੇ ਭਾਗੇ ਜਹਾਂ ਤਹਾਂ ਛਿਪ ਰਹੇ ਪਰ ਰਾਤ ਕੋ ਦੇਖਾ ਕਰਤੇ ਥੇ ਯਿਹ ਸੁਨਕਰ ਪਾਦਸ਼ਾਹਨੇ ਉਸਕੋ ਕੈਦ ਕੀਆ ਔਰ ਪਾਂਚ ਛੇ ਹਜ਼ਾਰ ਪਰੀਜ਼ਾਦੇ ਕੋ ਬੁਲਾ ਕਰਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਉਸ ਜਹਾਂ ਪਾਓ ਵਹਾਂ ਸੇ ਲੇ ਆਓ ਵੁਹ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਉਸਕੋ ਦੇਖਨੇ ਗਏ ਏਕ ਪਰੀਜ਼ਾਦ ਮੀਨਾ ਪਰੀ ਕੇ ਬਾਗ਼ਮੇਂ ਜਾ ਪੜਾ ਵੁਹ ਵਹਾਂ ਏਕ ਕੋਣੇ ਮੇਂ ਛਿਪ ਰਹਿਆ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਹੁਸਨਾਪਰੀ ਹਾਤਮ ਕੇ ਸਾਥ ਗਲ ਬਾਹੀਂ ਪਾਕਰ ਅਠਕੇਲੀਆਂ ਕਰਤੀ ਹੂਈ ਦੇਖ ਪੜੀ ਜਾਸੂਸ ਕੋਨੇ ਸੇ ਨਿਕਲਾ ਔਰ ਉਸੇ ਪਹਿਚਾਨ ਕਰਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਅਰੇ ਦੁਸ਼ਟ ਇਸਕੋ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਬੁਲਾਯਾ ਹੈ ਔਰ ਇਸਕੋ ਹਮ ਬਡੀ ਰੱਖਯਾ ਸੇ ਲੀਏ ਜਾਤੇ ਥੇ ਹਮਕੋ ਅਚੇਤ ਪਾਕੇ ਇਸਕੋ ਉਡਾ ਲਾਈ ਔਰ ਜੋ ਅਬ ਭੀ ਅਪਨਾ ਜੀਨਾ ਚਾਹਤੀ ਹੈ ਤੋ ਇਸਕੋ ਹਮੇਂ ਦੇ ਦੇਹ ਕਿ ਹਮ ਇਸਕੇ