ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/108

ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੧੦੭)

ਬੈਠਾਯਾ ਉਸਨੇ ਹਰਖ ਸੇ ਅਨੰਦ ਕੀਆ ਔਰ ਸਭਾ ਜਮਾਈ ਔਰ ਪੂਛਾ ਕਿ ਅਬ ਆਪਕੇ ਆਨੇ ਕਾ ਕੈਸੇ ਕਾਰਣ ਹੈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਾਹਿਰੂ ਪਰੀ ਸ਼ਾਹ ਕੇ ਹਾਥ ਜੋ ਮੋਹਰਾ ਹੈ ਉਸਕੋ ਲੇਨੇ ਆਯਾ ਹੂੰ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੋਹਰਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਤਾ ਦੇਵੋਂ ਕੀ ਮਜਾਲ ਨਹੀਂ ਕਿ ਵਹਾਂ ਜਾਵੇਂ ਔਰ ਜੀਤੇ ਫਿਰੇਂ ਤੁਮ ਤੋ ਕਿਸ ਗਿਣਤੀ ਮੇਂ ਹੋ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਕੁਛ ਚਿੰਤਾ ਨਹੀਂ ਜਿਸ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਨੇ ਯਹਾਂ ਤਕ ਪਹੁੰਚਾਯਾ ਹੈ ਵਹੀ ਵਹਾਂ ਪਰ ਭੀ ਪਹੁੰਚਾ ਦੇਵੇਗਾ ਪਰ ਮੈਂ ਤੁਮ ਸੇ ਏਕ ਦੇਵ ਐਸਾ ਚਾਹਤਾ ਹੂੰ ਕਿ ਜੋ ਮਾਰਗ ਜਾਨਤਾ ਹੋ ਇਸ ਲੀਏ ਕਿ ਕਹੀਂ ਮਾਰਗ ਨ ਭੂਲ ਜਾਊਂ ਫਰੋਕਾਸ਼ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਇਸ ਬਾਤ ਕਾ ਪੀਛਾ ਛੋਡ ਯਿਹ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਜੋ ਤੁਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ ਵੁਹ ਬੋਲਾ ਕਿ ਯੇਹ ਮੁਝ ਸੇ ਕਬ ਹੋ ਸਕਤਾ ਹੈ ਕਿ ਅਪਨੇ ਬਚਨ ਕਾ ਤੋੜਨਾ ਮੇਰਾ ਕਾਮ ਨਹੀਂ ਯਿਹ ਬਾਤ ਸੁਨ ਕਰ ਫ਼ਰੋਕਾਸ਼ ਚੁਪ ਰਹਿ ਗਿਆ ਔਰ ਕੁਛ ਨਾ ਬੋਲਾ ਹਾਤਮ ਤੀਨ ਦਿਨ ਤਕ ਵਹੀਂ ਰਹਾ ਚੌਥੇ ਦਿਨ ਕਹਿਣੇ ਲਗਾ ਕਿ ਅਬ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕੂੰਗਾ ਕਹੀਂ ਵੁਹ ਅਧਮਰਾ ਆਸ਼ਕ ਮੇਰੀ ਰਾਹ ਦੇਖ ਕਰ ਮਰ ਨਾ ਜਾਏ ਔਰ ਉਸ ਕਾ ਪਾਪ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਪਰ ਰਹੇ ਜੋ ਮੈਂ ਯਹਾਂ ਆਨੰਦ ਕਰੂੰ ਤੋ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੋ ਕਯਾ ਉੱਤਰ ਦੂੰਗਾ ਫਰੋਕਾਸ਼ ਨੇ ਕਈ ਦੇਵ ਹਾਤਮ ਕੇ ਸਾਥ ਕਰ ਦੀਏ ਕਿ ਤੁਮ ਇਸਕੋ ਮਾਹਿਰੂ ਪਰੀ ਸ਼ਾਹ ਕੇ ਰਾਜ ਤਕ ਪਹੁੰਚਾ ਦੋ ਔਰ ਇਸਕੇ ਆਨੇ ਤਕ ਵਹੀਂ ਬੈਠੇ ਰਹੋ ਹਾਤਮ ਉਨਕੋ ਸਾਥ ਲੇਕਰ ਵਹਾਂ ਸੇ ਚਲਾ ਔਰ ਏਕ ਮਹੀਨੇ ਮੇਂ ਮਾਹਿਰੂ ਪਰੀ ਸ਼ਾਹ