ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
ਥੇ ਪਹਰੈ ਲਾਵੀ ਲੁਣਿਆ ਖੇਤੁ॥੪॥੧॥ ਜਬਿ ਭਲਕੁ ਹੋਆ॥ ਤਾਂ ਉਹੁ ਲੜਿਕਾ ਚਲਿਆ॥ ਤਾ ਰੋਦੇ ਪਿਟਦੇ ਨਿਕਲੇ॥ ਤਾ ਮਰਦਾਨੇ ਅਰਜ ਕੀਤੀ॥ ਆਖਿਓਸੁ ਜੀ ਇਸਦੇ ਬਾਬਿ ਕਿਆ ਵਰਤੀ॥ ਕਲਿ ਅਲਤਾ ਪਏਦੇ ਆਹੇ ਹਸਦੇ ਥੇ॥ ਖੇਡਦੇ ਥੇ॥ ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਸਲੋਕੁ ਦਿੱਤਾ॥ ਜਿਤੁ ਮੁਹਿ ਮਿਲਨਿ ਮੁਬਾਰਖੀ ਲਖ ਮਿਲੈ ਆਸੀਸ॥ ਤੇਮੁਹੁ ਫਿਰਿ ਪਿਟਈਅਨ ਮਨੁ ਤਨੁ ਸਹੇ ਕਸੀਸ॥ ਇਕ ਮੁਏ ਇਕ ਦਬਿਆ ਇਕ ਦਿਤੇ ਨਦੀ ਵਹਾਇ॥ ਗਇਆ ਮੁਬਾਰਖੀ ਨਾਨਕਾ ਭੀ ਸਚੇ ਨੂ ਸਲਾਹਿ॥੧॥ਤਬਿ
110
