ਦੁੱਖ-ਦਾਰੂ
ਲੋੜ ਹੈ ਕਿ ਮਨੁੱਖ ਡਿੱਗੇ ਤੇ ਮਾਯੂਸ ਹੋਵੇ, ਰਸਤਾ ਭੁੱਲੇ ਤੇ ਡਾਵਾਂ-ਡੋਲ ਹੋਵੇ, ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਗਿਆਨ ਹੋਵੇ- ਆਪਣੀ ਊਣਤਾ, ਅਲਪੱਗਤਾ ਤੇ ਅਗਿਆਨਤਾ ਦਾ, ਤੇ ਉਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੇ, ਰੱਬ ਦੀ ਲੋੜ ਨੂੰ, ਰੱਬ ਦੀ ਹੋਂਦ ਨੂੰ।
੩੭