ਲਹਿੰਦੀ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ 'ਸ਼ਬਦ ਕੋਸ਼'
ਛੇੜ: ਸ਼ਰਾਰਤ /ਸ਼ੁਰੂ/ਚੇੜ
ਛੇੜ ਛੇੜੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਭੁਗਤ, ਛੇੜ ਪਾਇ ਵੈਸੀ।
(ਸ਼ਰਾਰਤ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਝੱਲ, ਚੇੜ ਪੈ ਜਾਉ)
ਛੇੜੂ: ਵਾਗੀ
ਛੇਤੂਆਂ ਕੀ ਚੜ੍ਹੀ-ਲਥੀ ਨਾ, ਢੋਲੇ ਦੀ ਲਾਣ।
(ਵਾਗੀਆਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਫਿਕਰ ਨਹੀਂ, ਮਸਤ ਗੌਦੇ ਹਨ)
ਛੈਲ: ਬਾਂਕੀ ਜਵਾਨੀ
ਛੈਲ ਲੰਘੰਦੇ ਪਾਰ, ਡੇਖ ਡੇਖ ਹੌਸਲਾ ਆਂਦੈ।
(ਬਾਂਕੀ ਜਵਾਨੀ ਨੂੰ ਸਫਲ ਹੁੰਦੇ ਵੇਖ, ਹੌਸਲਾਂ ਆਉਂਦੇ)
ਛੋਤ: ਦਾਵੀ
ਛੋੜ ਕਾਈ ਘਰ ਘਿਨ ਵੈਂਦੇ, ਵਾਰੀ ਡੇਸੀ ਨਾ।
(ਦਾਵੀ ਦਿਤੇ ਬਿਨਾਂ ਕੋਈ ਘਰ ਜਾਂਦੈ, ਵਾਰੀ ਦੇਊ ਨਾ)
ਛੋਪ: ਕਤਣ ਦਾ ਟੀਚਾ/ਮੁਕਾਬਲਾ
ਛੇਹਰੀਂ ਛੋਪ ਜੋ ਪਾਇਐ, ਹੁਣ ਉਠੀਸਿਨ ਕਿਵੇਂ!
(ਕੁੜੀਆਂ ਕਤਣ ਦਾ ਟੀਚਾ/ਮੁਕਾਬਲਾ ਰਖਿਆ ਹੈ, ਕਿਵੇਂ ਉਠਣ!)
ਛੋਰ-ਛਿਨਾ: ਜੁਆਕਾਂ ਵਰਗਾ
ਛੋਰ ਛਿਨਾ ਨਾ ਥੀ, ਜ਼ੁਮੇਵਾਰ ਖਾਵੰਦ ਬਣ!
(ਜੁਆਕਾਂ ਵਰਗਾ ਨਾ ਹੋ, ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਪਤੀ ਬਣ)
ਛੋੜ: ਤਿਆਗ
ਘਰ ਬਾਰ ਛੋੜ ਡਿਤਮ, ਕੈਂਡੀ ਸ਼ਰਨ ਆ ਪਿਆਂ।
(ਘਰ ਬਾਰ ਮੈਂ ਤਿਆਗ ਦਿਤੈ, ਤੇਰੇ ਚਰਨੀਂ ਆ ਲਗਾਂ)
ਛੌਡੇ ਟੁਕੜੇ
ਭੁੜਕਦਾ ਢੇਰ ਵੱਦੈਂ, ਅਗਲੇ ਛੌਡੇ ਲਾਹ ਡੇਸਿਨ।
(ਬੁੜ੍ਹਕਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਫਿਰਦੈਂ, ਵਿਰੋਧੀ ਟੁਕੜੇ ਬਣਾ ਦੇਣਗੇ)
(ਜ)
ਜਸ: ਸੋਭਾ
ਅਸੀਸ ਡਿੱਤੀ ਹਮ, ਸਰਵਨ ਵਾਲਾ ਜਸ ਖੱਟੇਂ।
(ਮੈਂ ਅਸੀਸ ਦਿਤੀ ਹੈ-ਸਰਵਨ ਵਾਲੀ ਸੋਭਾ ਕਮਾਵੇਂ)
ਜਹਨਮ: ਨਰਕ
ਏਡਾ ਜ਼ੁਲਮ ਥੀਸੀ ਤਾਂ ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਭੀ ਜਹਨਮ ਮਿਲਸੀ।
(ਐਨਾ ਜ਼ੁਲਮ ਹੋਊ ਤਾਂ ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਨੂੰ ਨਰਕ ਮਿਲੇਗਾ)
(86)
