ਲਹਿੰਦੀ ਪੰਜਾਬੀ 'ਸ਼ਬਦ-ਕੋਸ਼'
ਨੂਟ: ਮੀਚ
ਅੱਖਾਂ ਨੂਟ ਕੇ ਕੌੜੀ ਦਵਾ ਲੰਘਾ, ਨਿੰਦਰ ਆ ਵੈਸੀ।
(ਅੱਖਾਂ ਮੀਚ ਕੇ ਕੌੜੀ ਦਵਾ ਲੰਘਾ ਲੈ, ਨੀਂਦ ਆ ਜਾਊ)
ਨੇਸ਼ ਪੱਟੀ: ਨਾਸ ਪੱਟਣੀ/ਫੇਟੀ ਪਾਉਣ ਵਾਲੀ ਫੇਟਣ
ਨੇਸ ਪੱਟੀ ਜਡੂੰ ਦੀ ਆਈ ਹੇ, ਪਰਵਾਰ ਪਾੜ ਸਟਿਅਸ।
(ਨਾਸ ਪੱਟੀ-ਫੇਟਣ- ਜਦੋਂ ਦੀ ਆਈ ਹੈ, ਪਰਵਾਰ ਪਾੜ੍ਹ ਦਿੱਤਾ ਹੈਸ)
ਨੇਜਾ ਨਿਉਜਾ
ਚੰਗੇ ਨੇਜੇ ਕੋਈ ਨਿਨ੍ਹੀ, ਹੇ ਤਾਂ ਹੌਕੇ ਪਏ ਹਿਨ।
(ਚੰਗੇ ਨਿਉਜੇ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਇਹ ਤਾਂ ਹੌਕੇ ਦੇ ਰਹੇ ਨੇ)
ਨੌਬਤ: ਮੌਕਾ
ਡਰ ਨਾਹੀਂ, ਫੜੀਚੇ ਜਾਣ ਦੀ ਨੌਬਤ ਹੀ ਨਹੀਂ ਆਵਣੀ।
(ਡਰ ਨਾ, ਫੜੇ ਜਾਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਆਣਾ)
(ਪ)
ਪਉਸੀ: ਪਊਗੀ
ਓੜਕ ਤਾਂ ਗਲ ਨਿਪਟਾ ਕੇ ਝੇੜਾ ਮੁਕਾਵਣਾ ਪਉਸੀ।
(ਆਖਰ ਤਾਂ ਗਲ ਨਿਪਟਾ ਕੇ ਝਗੜਾ ਮੁਕਾਣਾ ਪਊਗਾ)
ਪਊਏ: ਖੜਾਵਾਂ
ਭਰਤ ਨੇ ਰਾਮ ਦੇ ਪਊਏ ਤਖਤ ਤੇ ਸਜਾਏ ਤੇ ਰਾਜਾਂ ਨਾ ਹੋਆ।
(ਭਰਤ ਨੇ ਰਾਮ ਦੀਆਂ ਖੜਾਵਾਂ ਤਖਤ ਤੇ ਸਜਾਈਆਂ ਤੇ ਰਾਜਾ ਨਾ ਬਣਿਆ)
ਪਸ: ਪੱਖ, ਪਸ ਚਾਵਣੀ: ਪੱਖ ਕਰਨਾ
ਡੇਧਾ ਵੰਞ, ਵੈਰੀ ਦੀ ਪਸ ਚਾਈ ਹੇਈ, ਸਵਾਦ ਡੇਸੂੰ।
(ਵੇਖਦਾ ਜਾ, ਦੁਸ਼ਮਣ ਦਾ ਪੱਖ ਕੀਤਾ ਹਈ, ਸੁਆਦ ਚਖਾਵਾਂਗੇ)
ਪਸ਼ਤੋ: ਔਖੀ ਲਿਖਿਤ/ਬੋਲੀ/ ਭਾਸ਼ਾ
ਢੇਰ ਭੈੜਾ ਲਿਖਿਐ, ਕਾਈ ਪਸ਼ਤੋ ਲਗਦੀ ਹੇ, ਪੜ੍ਹੀਦੀ ਹੀ ਨਹੀਂ।
(ਬਹੁਤ ਭੈੜੀ ਲਿਖਿਤ ਹੈ, ਕੋਈ ਪਸ਼ਤੋ ਲਗਦੀ ਹੈ, ਪੜ੍ਹਦੀ ਹੀ ਨਹੀਂ)
ਪਸੀਜਣਾ: ਹਮਦਰਦ ਹੋਣਾ
ਡੂੰਨ ਥਏ ਬੈਠੇ ਦੀ ਦਰਦ ਭਰੀ ਦਾਸਤਾਨ ਤੇ ਮਨ ਪਸੀਜ ਗਿਆ।
(ਸੁੰਨ ਹੋਏ ਬੈਠੇ ਦੀ ਦਰਦ ਭਰੀ ਕਹਾਣੀ ਤੇ ਮਨੋਂ ਹਮਦਰਦੀ ਹੋ ਗਈ)
ਪਸਲੇਟਾ: ਪਲਟੀ
ਝੋਟੇ ਪਸਲੇਟਾ ਜੋ ਘਿਧਾ, ਚਿੱਕੜ ਦੀ ਬੁਛਾੜ ਵੱਜੀ।
(ਝੋਟੇ ਨੇ ਪਲਟੀ ਜਿਉਂ ਮਾਰੀ, ਚਿੱਕੜ ਦਾ ਫੁਹਾਰਾ ਪਿਆ)
ਪਸਾਰ/ਪਸਾਰੀ: ਪੰਸਾਰ/ਪੰਸਾਰੀ
ਹਿੱਸ ਕਸਬੇ ਵਿਚ ਹਿੱਕ ਵਡੇ ਪਸਾਰੀ ਦਾ ਚੌਖਾ ਪਸਾਰ ਹੇ।
(ਇਸ ਕਸਬੇ ਵਿਚ ਇਕ ਵਡੇ ਪੰਸਾਰੀ ਦਾ ਵਾਹਵਾ ਪੰਸਾਰ ਹੈ)
(136)
