ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
ਕਈ ਇਕ ਨਗਰ ਤਟਾਂ ਤੇ ਉਸਰੇ
ਬਾਂਕੀ ਫਬਨ ਫਬਾਏ
ਫਿਰਦੀ ਇਉਂ ਉਪਕਾਰ ਕਰੇਂਦੀ
ਸੁਖ ਦੇਂਦੀ ਦੁਖ ਲੈਂਦੀ,
ਉੱਜਲ ਕਰਦੀ, ਮੈਲੀ ਹੈ
ਤਪਸ਼ ਲਵੇ, ਠਰ ਦੇਂਦੀ
ਵੱਡੀ ਪਾੜੇ ਦੇ ਵਿਚ ਹੋਈ,
ਘਟੀਨ ਦਾਨ ਕਰਾਇਆਂ,
ਜਿਉਂਜਿਉਂ ਦੇਦੀ ਤਿਉਂ ਤਿਉਂ ਵਧਦੀ,
ਵਧਦੀ ਦੂਣ ਸਵਾਇਆ॥
ਹੁਣ ਚੱਲੀ ਸ਼ਹੁ ਸਾਗਰ ਵੰਨੇ,
ਜਾ ਆਰਾਮ ਕਰਾਵੇ,
ਪੱਧਰ ਇਕ ਇਕਸਾਰ ਜਲਾਤਲ,
ਪਹੁੰਚੇ ਤੇ ਟਿਕ ਜਾਵੇ
ਜਦੋਂ ਸਮੁੰਦਰ ਪਾਸ ਮੁਹਾਣੇ
ਪਹੁੰਚੀ ਗੰਗਾ ਜਾਈ,
ਚਾਉ ਭਰੇ ਉਸ ਇੱਕੋ ਜੇਹੇ,
ਪਛਿਆ -ਕਿਥੋਂ ਆਈ?
‘ਤੇਰਾ ਰੂਪ ਵਡੇਰਾਂ ਸਾਰਾ,
ਵਣ ਵਣ ਬੂਟੀ ਲੜਾਈ,
ਹਰ ਧਰਤਨੋਂ ਹਰ ਲੂਣ, ਦਵਾਈ,
ਧਾਤੂ ਨਾਲ ਰਲਾਈ,
-੧੦੫-
