ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਵੇਲਾਂ ਵਾਗੂੰ ਪਿਆਰ ਦੇ ਪੇਚੇ
ਏਦਾਂ ਗਿਰਦੇ ਛਾਏ।
ਸਜਰ ਵਿਆਹੀ ਜਿਉਂ ਕੋਈ ਨਾਰੀ
ਰੂਠਾ ਕੰਤ ਮਨਾਏ।
ਲੋੜ-ਵੰਦ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁਸਨ ਦੀ
ਕੀਤੀ ਰਬ ਨੇ ਪੂਰੀ।
ਦੌਲਤ ਖੋਈ ਮਾਨ ਹੁਸਨ ਦਾ
ਖਾਹਸ਼ ਰਹੀ ਅਧੂਰੀ ।
ਖਿੜਿਆ ਹੋਇਆ ਚਮਨ ਓਸਦਾ
ਸੀ ਖਿਜ਼ਾਂ ਦੀ ਰੁਤੇ।
ਵੇਖ 'ਸੇਵਕ' ਸੀ ਕਹਿਨਾ ਪੈਂਦਾ
ਹੁਸਨ ਗਰੀਬਾਂ ਉਤੇ
