ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਯਾਦਾਂ
ਉਹ ਠਹਿਰੀ ਸਾਂਈ ਵਲ ਤੱਕੀ,
ਤੇ ਨਾਲ ਅੱਦਾ ਬੋਲੀ।
'ਕਿਉਂ ਸਾਈਂ ਜੀ ਐਵੇਂ ਆ ਗਏ,
ਇਤਨੇ ਹੰਕਾਰ ਅੰਦਰ?
ਮੇਰੀ ਬਾਬਤ ਫਰਮਾਇਆ ਜੋ,
ਸੱਚ ਸੋਲਾਂ ਆਨੇ ਹੈ।
ਪਰ ਜੋ ਦਿੱਸਾਂ ਓਹੋ ਹੀ ਹਾਂ,
ਇਕੋ ਜੇਹੀ ਬਾਹਰ ਅੰਦਰ।
ਕੀ ਤੂੰ ਵੀ ਅੰਦਰੋਂ ਐਸਾ ਹੈਂਂ,
ਜੈਸਾ ਦਿਸੇਂ ਬਾਹਰੋਂ?
ਜੇ ਫਰਕ ਹੱਈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਜਿਤੀ,
ਤੂੰ ਆਇਓਂ ਹਾਰ ਅੰਦਰ।"
ਖ਼ਵਰੇ ਕੀ ਹੋਇਆ ਸਾਈਂ ਨੂੰ,
ਉਸਦੀ ਏਹ ਗਲ ਸੁਨਕੇ।
ਨੀਵਾਂ ਸਿਰ ਅਖੀਆਂ ਪਾ ਲਈਆਂ,
ਡੁਬ ਗਿਆ ਵਿਚਾਰ ਅੰਦਰ।
ਰੋਂਦਾ ਕੁਰਲਾਂਦਾ ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ,
ਮੁੜ ਗਿਆ ਵਿਰਾਨੇ ਨੂੰ।
"ਕੀਕਨ ਧੋਪੇ ਬਹੁ ਮੈਲ ਭਰੀ,
'ਬੀਰ' ਔਗਨਹਾਰ ਅੰਦਰ।"
੮੬
