ਯਾਦਾਂ
ਵਜ਼ੀਰਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦੌੜਿਆ ਪੈਰ ਨੰਗੇ। ਹੋ ਲੰਕਾ ਪਤੀ ਹਾੜੇ ਕਢਦਾ ਨ ਸੰਗੇ। ਪਿਆ ਮਾਫੀਆਂ ਚੁੰਮ ਚੁੰਮ ਚਰਨ ਮੰਗੇ। ਕਹੇ ਬਖਸ਼ ਦੇ! ਬਖਸ਼ ਦੇ! ਪੀਰ ਚੰਗੇ। ਨਿਗਾਹ ਨਾਲ ਤਾਂ ਛੱਟਾ ਬਖਸ਼ਸ਼ ਦਾ ਹੋਇਆ। ਗਿਆ ਡਿਗਿਆ ਮਨਕਾ ਮਾਲਾ ਪਰੋਇਆ।
੫੦