ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਕਦੀ ਤੇ
ਕਦੀ ਤੇ ਸੁਫਨੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੀ,
ਆਕੇ ਦਰਸ ਦਿਖਾਇਆ ਕਰ।
ਲੱਗੀ ਅੱਗ ਵਛੋੜੇ ਵਾਲੀ,
ਇੰਝ ਹੀ, ਆਨ ਬੁਝਾਇਆ ਕਰ।
ਤਾਬ ਹੁਸਨ ਤੇਰੇ ਦੀ ਝਲਨੀ,
ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਰਹਿਕੇ।
ਹਿਜਰ ਦੇ ਦੋਜ਼ਖ਼ ਵਿਚ ਸੜਿਆਂ ਦੀ,
ਖਾਬ ਬਹਿਸ਼ਤ ਬਨਾਇਆ ਕਰ।
ਜੇਕਰ ਮਨਾਂ ਪਰੇਮ ਦੇ ਅੰਦਰ,
ਖੁਲੇ ਡੁਲੇ ਦਰਸ਼ਨ ਨੇ।
ਸੁਫਨੇ ਦੇ ਪੜਦੇ ਵਿਚ ਆਕੇ,
ਪੜਦਾ ਮੂੰਹ ਤੋਂ ਚਾਇਆ ਕਰ।
ਚਿਨਗ ਪਰੇਮ ਦੀ ਤੋਹਫਾ ਲੱਭਾ,
ਮਰਿਆਂ ਕਿਤੇ ਨਾਂ ਬੁਝ ਜਾਵੇ।
ਦੀਵਾ ਮੜੀ ਗਰੀਬਾਂ ਦੀ ਤੇ,
ਕਦੀ ਤੇ ਆਨ ਜਗਾਇਆ ਕਰ।
ਐਸ਼ ਦੇ ਸਾਥੀ ਫੁਲਾਂ ਨੂੰ ਜਦ,
ਸੁਟਿਆ ਸੁਬਾ ਵੱਗਾ ਉਸਨੇ।
ਕਹਿੰਦੇ, ਜੇ ਏਹ ਹਾਲਤ ਕਰਨੀ,
ਗਲੇ ਹੀ ਮੂਲ ਨਾ ਲਾਇਆ ਕਰ।
੪੫
