ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਸੇਵਾ ਦੇ ਭੰਡਾਰੇ ਤੇਰੀ, ਗਾਗਰ 'ਚ ਪਾਏ ਹੋਏ ਨੇ ।
ਆਸਾਂ ਚੋਂ ਤੂੰ ਬੇਆਸ ਜਿਹੇ, ਦਰਿਆ ਵਗਾਏ ਹੋਏ ਨੇ।
ਮਸਤੀ ਭਰੇ ਲੀਰਾਂ 'ਚ, ਪੈਮਾਨੇ ਲਕਾਏ ਹੋਏ ਨੇ।
ਨੈਣਾਂ 'ਚ ਹੰਝੂ ਡਲ੍ਹਕਦੇ, ਮੋਤੀ ਛੁਪਾਏ ਹੋਏ ਨੇ।
ਜੇ ਤਿਲਕ ਕੇ ਤੂੰ ਢਹਿ ਪਿਓਂ, ਅੰਗਦ ਦਾ ਸੀਨਾ ਬਹਿ ਗਿਆ।
ਉਹ ਦੂਰ ਹੀ ਬੈਠਾ ਦਿਲੋਂ, ਹੰਝੂ ਵਗਾਂਦਾ ਰਹਿ ਗਿਆ।
ਤੂੰ ਅਮਰ ਹੈਂ ਹੁਣ ਮੇਹਰ ਕਰ, ਦਿਲ ਦਾਨ ਕਰਦੇ 'ਮਾਨ ਨੂੰ ।
ਸੇਵਾ ਦੀ ਝੋਲੀ ਖ਼ੈਰ ਪਾ, ਨਿਰਮਾਨ ਕਰਦੇ 'ਮਾਨ' ਨੂੰ ।
- ੭੫ -
