ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
ਸੁਰਮਾਂ ਸਮਝ ਕੇ ਧੂੜ ਅਨੰਦ ਪੁਰ ਦੀ,
ਜੇਕਰ ਸਜਣਾ ! ਅੱਖਾਂ ਚ ਪਾ ਲਈਏ ।
ਹੋਇਆ ਕੀ ਜੇ ਬਿਸੀਅਰ ਤੇ ਨਾਗ ਕਾਲੇ,
ਪਏ ਚਾਨਣਾ ਰਾਹਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਨੇ ਇਹ ।
ਚੁੰਮ ਚੁੰਮ ਕੇ ਗਲੇ ਵਿਚ ਪਾ ਲਵਾਂਗਾ,
ਮੇਰੇ ਸ਼ਿਵਾਂ ਦੇ ਡਿਗੇ ਹੋਏ ਹਾਰ ਨੇ ਇਹ ।
ਚਿੰਤਾ-ਮਣੀ ਨੇ ਜਾਂ ਸੂਰਦਾਸ ਖ਼ਾਤਰ,
ਰੱਸੇ ਰੇਸ਼ਮੀ ਦਿਤੇ ਖਿਲਾਰ ਨੇ ਇਹ ।
ਇਸ਼ਕੋਂ ਸੱਖਣਾ ਹਿਲਦਾ ਜਗਤ ਸਾਰਾ,
ਜਦੋਂ ਮਾਰਦੇ ਜ਼ਹਿਰੀ ਫੁੰਕਾਰ ਨੇ ਇਹ ।
ਏਨ੍ਹਾਂ ਨਾਗਾਂ ਦੇ ਰੰਗਾਂ ਨੂੰ ਨੈਣ ਡੰਗਣ,
ਸ਼ੋਖ ਡੋਰੇ ਜੇ ਕਿਤੇ ਲਗਾ ਲਈਏ ।
ਸੁਰਮਾ ਸਮਝ ਕੇ ਧੂੜ ਅਨੰਦ ਪੁਰ ਦੀ,
ਜੇਕਰ ਸੱਜਣਾ ! ਅੱਖਾਂ ਚ ਪਾ ਲਈਏ ।
ਜਾਦੂ ਭਰੀ ਅਕਸੀਰ ਹੈ, ਨਹੀਂ ਧੂੜੀ,
ਪਾਈਏ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਇਸ਼ਕ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਦਿਸਦਾ ।
ਕਲਗੀ ਵਾਲਾ ਖਾਂ ਦੇਖੀਏ ਕਿਸੇ ਬੰਨੇ,
ਚਾਰੇ ਬੰਨੇ ਹੀ ਉਹਦਾ ਦੀਦਾਰ ਦਿਸਦਾ ।
ਦਯਾ ਰਾਮ ਵਰਗੇ ਧੌਣਾਂ ਡਾਹ ਦੇਂਦੇ,
ਦਿਲਬਰ ਜਦੋਂ ਤਲਵਾਰ ਦੀ ਧਾਰ ਦਿਸਦਾ।
ਐਸੀ ਅੱਖੀਆਂ ਚੋਂ ਕੋਈ ਅੱਖ ਖੁਲ੍ਹਦੀ,
ਸੂਲੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹੱਸਦਾ ਯਾਰ ਦਿੱਸਦਾ ।
- ੪੪ -
