ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਟੀਂਡੇ ਹੱਸਦੇ ਵਾਂਗਰਾਂ ਤਾਰਿਆਂ ਦੇ,
ਜੱਟ ਜਾਪਦਾ ਉਗੱਦੇ ਚੰਦ ਵਾਂਗੂੰ।
ਤਿੱਤਰ ਬੋਲਦੇ ਜੱਟ ਦੇ ਦੋਹੀਂ ਪਾਸੀਂ,
ਮਸਤੀ ਬੁਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ਹਾਸੇ ਨਚੌਣ ਵਾਲੀ।
ਬੈਠੀ ਟਿੱਲੇ ਤੇ ਕੁੜੀ ਪਹਾੜੀਆਂ ਦੀ,
ਤਾਲੋਂ ਖੁੰਝ ਗਈ ਠੁਮਰੀਆਂ ਗੌਣ ਵਾਲੀ।
ਚੁਪ ਚਾਪ ਜਹੇ ਨਦੀ ਦੇ ਪਾਣੀਆਂ ਤੋਂ,
ਵਾਜ ਰੁਮਕਦੀ ਲੰਘਦੀ ਟੱਲੀਆਂ ਦੀ।
ਹਿੱਲ ਹਿੱਲ ਮੱਕਈ ਦੇ ਖੇਤ ਅੰਦਰ,
ਪੱਤੇ ਜ਼ੁਲਫ਼ ਸਵਾਰਦੇ ਛੱਲੀਆਂ ਦੀ।
ਛੇੜੇ ਕਿਤੇ ਬੰਬੀਹੇ ਨੇ ਗੀਤ ਉਹਦੇ,
ਤਿਲੀਅਰ ਤਾਲ ਤੇ ਖੰਭ ਫੜਕੌਣ ਲੱਗੇ।
ਉਹਦੀ ਜ਼ੁਲਫ਼ ਦੇ ਨਾਗ ਨੂੰ ਕੀਲਣੇ ਲਈ,
ਬਿੰਡੇ ਅਪਣੀ ਬੀਨ ਵਜੌਣ ਲੱਗੇ।
ਫੇਰ ਫੇਰ ਚੁੰਝਾਂ ਭੋਲੇ ਪੰਛੀਆਂ ਨੂੰ,
ਕਰ ਲਿਆ ਤਿਆਰ ਹੈ ਖੰਭੀਆਂ ਨੂੰ।
ਚਕਵੇ ਚਕਵੀਆਂ ਵਸਲ ਦੇ ਜਾਮ ਦਿਤੇ,
ਅੱਖੀਂ ਬਿਰਹੋਂ ਦੀ ਝੰਬਣੀ ਝੰਬੀਆਂ ਨੂੰ।
ਲਾ ਲਾ ਕੇ ਜਾਲ ਬਟੇਰ-ਬਾਜ਼ਾਂ,
ਲਾਗੇ ਰੱਖਿਆ ਆਣ ਬੁਲਾਰਿਆਂ ਨੂੰ।
ਲਾਨਤ ਲੱਖ ਗੁਲਾਮਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ,
ਫਸੇ ਆਪ ਫਸਾਉਂਦੇ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ।
-੧੭੭-
