ਆਵਣ ਵਾਲੀ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਲਈ, ਨਾਟਕ ਆਸਾਂ ਭਰਿਆ। ਭੋਲੇ ਭਾ ਜੀਵਨ ਰਿਸ਼ਤੇ ਲਈ, ਜੋ ਵਾਦਾ ਹੋਏ ਕਰਿਆ। ਐਪਰ'ਮਾਨ’ਉਹ ਬਚਪਨ ਸੋਹਣੀ, ਮੁੜ ਨ ਫੇਰੇ ਪਾਂਦੀ। ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੇ ਵਿਚ ਪਰੀ ਵਿਖਾ ਕੇ, ਜਗ ਦਾ ਜੀ ਤਰਸਾਂਦੀ।
-੧੬੬-