ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਭੁੱਖੀ ਭਾਣੀ ਉਹ ਤਿੱਖਿਆਂ ਪੱਥਰਾਂ ਦੀ,
ਵੇਖੋ ਅੱਜ ਪਈ ਸੇਜ ਕਬੂਲਦੀ ਏ।
ਨਾ ਅੱਜ ਦਾਈਆਂ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਪਰਚੌਣ ਬਦਲੇ,
ਲੱਭੇ ਛਣਕਣਾ ਨ ਛਣਕੌਣ ਵਲਾ।
ਨ ਅੱਜ ਹੀਰੇ ਤੇ ਲਾਲ ਨੇ ਖੇਡਣੇ ਨੂੰ,
ਨਾ ਹੀ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਏ ਕਾਕੇ ਵਖੌਣ ਵਾਲਾ।
ਆਖ਼ਰ ਰੋ ਪਈ ਭੁੱਖ ਤੋਂ ਤੰਗ ਆਕੇ,
ਨੌਕਰ ਆਇਆ ਨ ਮੱਖਣ ਖਵੌਣ ਵਾਲਾ।
ਫਿਰ ਵੀ ਲਾਡਲੀ ਧੀ ਪਰਤਾਪ ਦੀ ਨੂੰ,
ਅੱਜ ਕੋਈ ਨਾ ਚੁਪ ਕਰੌਣ ਵਾਲਾ।
ਵੇਖ ਜਿਗਰ ਪਰਤਾਪ ਦਾ ਤੜਫ ਉਠਿਆ,
ਧੀ ਨੇ ਆਨ ਦੇ ਜਜ਼ਬੇ ਮਧੋਲ ਦਿਤੇ।
ਜਦੋਂ ਓਸਨੇ ਬੇਹੀ ਗਰਾਹੀ ਬਦਲੇ,
ਸਾਰੇ ਪੋਣੇ ਤੇ ਖੀਸੇ ਫਰੋਲ ਦਿੱਤੇ।
ਘੁਟ ਕੇ ਹਿਕ ਦੇ ਨਾਲ ਲਗਾਈ ਬੱਚੀ,
ਕਿਹਾ ਚੁੰਮ ਕੇ ਬਚੂ ਬਲਵਾਨ ਮੇਰਾ।
ਤੂੰਹੀ ਦੁਖਾਂ ਵਿਚ ਹਥ ਵਟਾ ਪੁਤਰ!
ਵੈਰੀ ਹੋ ਗਿਆ ਏ ਅਸਮਾਨ ਮੇਰਾ।
ਕਿਤੇ ਭੁੱਖ ਦੇ ਦੁਖ ਤੋਂ ਤੰਗ ਆ ਕੇ,
ਨੀਂਵਾਂ ਕਰ ਨ ਦਈਂ ਨਿਸ਼ਾਨ ਮੇਰਾ।
ਪਾਣੀ ਖੂਨ ਦਾ ਪਾ ਪਾ ਵਸਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ,
ਉਜੜ ਜਾਏ ਨ ਬਚੂ ਜਹਾਨ ਮੇਰਾ।
-੧੫੮-
