ਫਾਟਕ ਉਹਦੇ ਅਗੇ ਖੁਲ੍ਹ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਇਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੁਹਣਾ ਘਰ ਦਿਸਿਆ। ਉਹਦੇ ਬੂਹੇ ਤੇ ਬਾਰੀਆਂ ਚੁੱਪਟ ਖੁਲੇ ਹੋਏ ਸਨ।
"ਸ਼ੁਭ ਸ਼ਾਮ , ਅੰਦਰ ਵੜਦਿਆਂ , ਉਹਨੇ ਆਖਿਆ।
“ਸ਼ੁਭ ਸ਼ਾਮ , ਮੁਟਿਆਰ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿਤਾ। ਤੇ ਕਿੱਡੀ ਸੁਹਣੀ ਮੁਟਿਆਰ ਸੀ ਉਹ! ਉਹਦੇ ਸੁਹਜ ਅਗੇ। ਸੂਰਜ , ਚੰਨ ਤੇ ਸਰਘੀ ਵੇਲੇ ਦੀਆਂ ਡਲਕਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ ਮਾਂਦ ਪੈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ।
ਉਹਨੂੰ ਨਿਉਂ ਕੇ ਸਲਾਮ ਕਰਦਿਆਂ , ਨਿਆਜ਼-ਬੋ ਫੇਤ-ਫ਼ਰੂਮੋਸ ਨੇ ਕਿਹਾ :
“ਮੈਂ ਬੜੀ ਦੂਰੋਂ ਆਇਆਂ , ਤੇ ਮੈਂ ਬੜੀ ਦੂਰ ਜਾਣਾ ਏਂ। ਮੈਨੂੰ ਰਾਤ ਏਥੇ ਗੁਜ਼ਾਰ ਲੈਣ ਦੇਂਗੀ?
“ਜੀ ਸਦਕੇ ਗੁਜ਼ਾਰ , ਮੁਟਿਆਰ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿਤਾ, ਤੇ ਉਸ ਮਿਹਰਬਾਨ ਤੇ ਮਹਿਮਾਨ ਨਵਾਜ਼ ਮੀਜ਼ਬਾਨ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਜ਼ਰੀ ਦੇ ਗਲੀਚੇ ਤੇ ਬਿਠਾਇਆ ਤੇ ਉਹਦੇ ਅਗੇ ਤਰ੍ਹਾਂ-ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਕਵਾਨ ਪਰੋਸ ਦਿਤੇ।
ਦਸਤਰਖ਼ਾਨ ਤੇ ਬੈਠਿਆਂ , ਉਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਤੇ ਨਿਆਜ਼ - ਬ ਫੇਤ - ਫ਼ਰੂਮੋਸ ਨੇ ਮੁਟਿਆਰ ਨੂੰ ਦਸਿਆ , ਕਿਹੜੀ ਗਲ ਉਹਨੂੰ ਘਰੋਂ ਏਨੀ ਦੂਰ ਲੈ ਆਈ ਸੀ।
“ਪਤਾ ਈ , ਪੰਛੀ ਦਾ ਦੁਧ ਕਿਥੋਂ ਲਭੇਗਾ? ਉਹਨੇ ਪੁਛਿਆ।
“ਜਦੋਂ ਦੀ ਮੈਂ ਏਸ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਰਹਿੰਦੀ ਆਂ , ਮੈਂ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਕਿਸੇ ਖਾਣ - ਪੀਣ ਦੀ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਨਾਂ ਨਹੀਂ ਸੁਣਿਆ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਕਿਸੇ ਇਲਾਜ ਦਾ , ਮੁਟਿਆਰ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿਤਾ। “ਪਰ ਤੂੰ ਭਲਾ ਆਦਮੀ ਏ , ਤੇ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ’ਤੇ ਮਿਹਰ ਕਰਾਂਗੀ ਤੇ ਪਤਾ ਕਰਨ ਦਾ ਜਤਨ ਕਰਾਂਗੀ , ਜੁ ਤੂੰ ਜਾਣਨਾ ਚਾਹੁੰਣੈ। ਕੁਝ ਚਿਰ ਪਿਛੋਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਭਰਾ , ਚਮਕਦੇ ਸੂਰਜ , ਕੋਲ ਜਾਵਾਂਗੀ ਤੇ ਉਹਦੇ ਕੋਲੋਂ ਪੁੱਛਾਂਗੀ। ਹੋਰ ਭਾਵੇਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਨਾ ਹੋਵੇ , ਉਹਨੂੰ ਪਤੈ , ਧਰਤੀ ਉਤੇ ਕਿਹੜੀਆਂ - ਕਿਹੜੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਕਿੱਥੇ - ਕਿੱਥੇ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ।
ਤੇ ਨਿਆਜ਼-ਬੋ ਫੇਤ-ਫਹੂਮੌਸ ਦਾ ਸੂਰਜ ਦੀ ਭੈਣ , ਇਲਾਨਾ ਕਸਿਨਜ਼ਾਨਾ , ਨਾਲ ਮੇਲ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਇਆ।
ਕੁਝ ਚਿਰ ਪਿਛੋਂ ਜਦੋਂ ਉਹਦਾ ਮਹਿਮਾਨ , ਥਕੇਵੇਂ ਦੇ ਵੱਸ ਹੋ , ਸੌ ਗਿਆ ਸੀ , ਇਲਾਨਾ ਕਸਿਨਜ਼ਾਨਾ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਕੋਲ ਗਈ ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਪੁੱਛਣ ਲਗੀ, ਕੀ ਉਹਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ , ਪੰਛੀ ਦਾ ਦੁਧ ਕਿਥੇ ਲਭ ਸਕਦਾ ਸੀ।
“ਬੜੀ ਦੂਰੋਂ , ਨਿੱਕੀਏ ਭੈਣੇ , ਬੜੀ ਦੂਰੋਂ , ਚਮਕਦੇ ਸੂਰਜ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿਤਾ।" ਓਥੇ ਪਹੁੰਚਦਿਆਂ ਕਿੰਨੇ ਈ ਹਫ਼ਤੇ ਲਗ ਜਣਗੇ ; ਸਾਰਾ ਰਾਹ ਚੜ੍ਹਦੇ ਵਲ ਜਾਣੈ , ਤਾਂਬੇ ਦੇ ਪਹਾੜ ਤੋਂ ਪਾਰ ਵਲ। ਪਰ ਪੰਛੀ ਜਿਹੜਾ ਦੁਧ ਦੇਂਦੈ , ਫੜਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ , ਉਹ ਏਡਾ ਦੈਂਤ ਏ , ਜਿੱਡਾ ਕਦੀ ਕਿਸੇ ਕਿਆ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆਂ : ਉਹਦਾ ਇਕ - ਇਕ ਪਰ ਬੱਦਲ ਜਿੱਡਾ ਏ, ਤੇ ਜੇ ਕੋਈ ਨੇੜੇ ਆਉਂਦੈ , ਉਹਨੂੰ ਉਹ ਚੁਕ ਕੇ ਆਲ੍ਹਣੇ 'ਚ ਲੈ ਜਾਂਦੈ ਤੇ ਬੋਟੀ - ਬੋਟੀ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੇ ਬਚਿਆਂ ਅਗੇ ਪਾ ਦੇਂਦੈ।
ਉਸ ਭਿਆਨਕ ਹੋਣੀ ਦੇ ਖ਼ਿਆਲ ਨਾਲ , ਜਿਹੜੀ ਨਿਆਜ਼ - ਬੋ ਫ਼ੇਤ - ਫ਼ਰੂਮੋਸ ਨੂੰ ਉਡੀਕ ਰਹੀ ਸੀ, ਜੁ ਮੌਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ , ਸੂਰਜ ਦੀ ਭੈਣ , ਇਲਾਨਾ ਕਸਿਨਜ਼ਾਨਾ , ਦਾ ਦਿਲ ਮਿਹਰ ਤੇ ਸਹਿਮ ਨਾਲ ਭਰ ਗਿਆ। ਤੇ ਉਹਨੇ ਉਹਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦਾ ਮਤਾ ਪਕਾਇਆ। ਅਗਲੀ ਸਵੇਰੇ , ਉਹ ਆਪਣੇ ਤਬੇਲੇ ਵਿਚੋਂ ਬਾਰ੍ਹਾਂ ਖੰਭਾ ਵਾਲਾ ਘੋੜਾ ਲੈ ਆਈ ਤੇ ਉਹ ਉਹਨੇ ਨਿਆਜ਼ - ਬੋ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਦਿਤਾ :
"ਭਲੇ ਨੌਜਵਾਨਾ , ਇਹ ਘੋੜਾ ਲੈ ਜਾ ," ਉਹਨੇ ਆਖਿਆ। "ਤੇਰੇ ਕੰਮ ਆਏਗਾ ਤੇ ਤੈਨੂੰ ਮਹਿਫੂਜ ਰਖੇਗਾ। ਕਿਸਮਤ ਤੇਰੇ 'ਤੇ ਮਿਹਰਬਾਨ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਨਾ ਹੋਵੇ , ਵਾਪਸ ਜਾਂਦਿਆਂ ਮੇਰੇ ਘਰ ਜ਼ਰੂਰ ਅਟਕੀ।"
੧੦੮
