ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਢਕਦੀ ਨੰਗ ਧੜੰਗ ਨੂੰ, ਪਾ ਕਾਲ ਰਜਾਈ।
ਹਥੋ ਹਥੀ ਵੰਡਦੀ, ਇਹ ਮੌਤ ਮਿਠਾਈ।
ਲਟ ਲਟ ਕਰਦੀ ਲਾਟ ਹੈ, ਇਨਸਾਫ਼ ਮਚਾਈ।
ਜਹਾਂਗੀਰ ਦੀ ਈਰਖਾ, ਇਸ ਲਾਟ ਬੁਝਾਈ।
ਕਲਗ਼ੀ ਸ਼ਾਹ ਜਹਾਨ ਦੀ, ਏਸੇ ਮਧਮਾਈ।
ਜੋਧੇ ਦੀ ਹਥ ਰੇਖ ਨੇ, ਕਿਸਮਤ ਪਲਟਾਈ।
ਇਹਦਾ ਖੰਡਾ ਪੋਤਰਾ, ਜਿਸ ਕੌਮ ਜਵਾਈ।
ਤੇਗ਼ ਘੁਮਾਈ ਰੂਪ ਜੀ, ਪਰਲੋ ਧੜਕਾਈ।
ਕਸ਼ਮੀਰ ਤੇ ਪੰਜਾਬ
ਮਾਨੁਖਤਾ ਜਦ ਮੌਲਦੀ, ਹਿੱਤ ਜਗਤ ਵਸਾਂਦਾ।
ਔਗੁਣ ਪੈਰ ਪਸਾਰਦਾ, ਗੁਣ ਕਦਮ ਵਧਾਂਦਾ।
ਚੜ੍ਹਿਆ ਸੀ ਕਸ਼ਮੀਰ ਤੇ, ਜਦ ਹੜ ਜ਼ੁਲਮਾਂ ਦਾ।
ਰਸਤਾ ਲੀਤਾ ਸੋਚ ਨੇ, ਸੂਝਾਂ ਜੁਗਤਾਂ ਦਾ।
ਤੁਰਿਆ ਸਰਧਾ ਧਾਰ ਕੇ, ਜੱਥਾ ਪੰਡਿਤਾਂ ਦਾ।
ਵੇਲੇ ਸਿਰ ਕਸ਼ਮੀਰ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਬਚਾਂਦਾ।
ਪੰਡਿਤ
ਚਲੇ ਆਨੰਦ ਪੁਰ ਤਰਫ਼, ਸੁਖ ਸ਼ਾਂਤ ਵਿਹੂਣੇ।
੭੫.
