ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਤੇਸਾ ਪਗੜ ਗਿਆਨ ਦਾ, ਮਨ ਲਾਲੋ ਘੜਨਾ।
ਫਲਿਆਲੇ ਰੁਖ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਜਗ ਅੱਗੇ ਝੜਨਾ।
ਹਿੱਤ ਦੇ ਸੇਕੋਂ ਹੜਦਿਆਂ, ਬਰਫ਼ਾਂ ਜਿਉਂ ਹੜਨਾ।
ਗਾਹਿਆ ਸਾਰੇ ਜਗਤ ਨੂੰ, ਉੱਦਮ ਸੀ ਹਾਲੀ।
ਭੋਈਂ ਕੀਤੀ ਸਾਫ਼ ਉਸ, ਪੁੱਟ ਦੰਭ ਪਰਾਲੀ।
ਬੀਜੀ ਖ਼ੂਬ ਮਨੁਖਤਾ, ਚਿਤ ਲਾ ਕੇ ਪਾਲੀ।
ਮਹਿਕੀ ਨਾਫ਼ੇ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਹਰ ਗੁਣ ਦੀ ਡਾਲੀ।
ਮਾਰੀ ਜੁਗਤੀ ਦਾਤਰੀ, ਛਾਂਗੀ ਕੰਡਿਆਲੀ।
ਸਿੱਖੀ ਬਾਗ਼ ਖਿੜਾਇਆ, ਤੇ ਬਣਿਆ ਮਾਲੀ।
ਸ਼ੂਦਰ ਬਾਹਮਨ ਵੈਰ ਨੂੰ, ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਨਾ ਪੱਲੇ।
ਜੁਗਤਾਂ ਨਾਲ ਸਵਾਰਦਾ, ਜੋ ਵਹਿਮੀ ਝੱਲੇ।
ਕੀਤੇ ਸਤਿ ਨੇ ਕੂੜ ਤੇ, ਹੱਲੇ ਤੇ ਹੱਲੇ।
ਓੜਕ ਸੀਤ ਪਰਤਾਪ ਨੂੰ, ਕਿਹੜਾ ਜੋ ਝਲੇ?
ਸੂਝਾਂ ਦੀ ਗਲ ਸੁਣਦਿਆਂ, ਜੁੱਧ ਹੋਏ ਨਿਗੱਲੇ।
ਪਾਪੀ ਦੇ ਡਰ ਵਾਸਤੇ, ਉਸ ਰੱਬ ਦਿਖਾਇਆ।
ਲੋਕ ਹਿੱਤ ਰੱਬ ਓਸ ਦਾ, ਓਹੋ ਹਿੱਕ ਲਾਇਆ।
ਅਰਬੋਂ ਲੈ ਆਸਾਮ ਤਕ, ਹਿੱਤ ਦੌਰ ਚਲਾਇਆ।
ਚਾਨਣ ਦਾ ਮੁਢ ਜੀਵ ਹੈ, ਇਹ ਸਾਫ਼ ਸੁਣਾਇਆ।
੭੦.
