ਭਰ ਕੇ ਪਾਣੀ ਪੀਤਾ ਤੇ ਮੂੰਹ ਹੱਥ ਧੋਤਾ । ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਦੌੜਨ ਲਗ ਪਿਆ ਏਸ ਵੇਲੇ ਉਸਦੇ ਪੈਰ ਵਿਚ ਜੁੱਤੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਾਰਾ ਸਰੀਰ ਚਿੱਕੜ ਤੇ ਮਿੱਟੀ, ਧੂੜ ਆਦਿ ਨਾਲ ਭਰ ਗਿਆ ਤੇ ਜਾ ਬਜਾ ਲਹੂ ਦੇ ਧੱਬੇ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੇ ਸਨ । ਸੀਨਾ ਤਾਂ ਇੰਝ ਸੀ ਕੇ ਜਿਕੁਨ ਕਿਸੇ ਨੇ - ਖੂਨ ਦੀ ਭਰ ਕੇ ਪਚਕਾਰੀ ਮਾਰ ਦਿਤੀ ਹੋਵੇ ।ਦਿਨ ਢਲ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਹੁਣ ਉਸਦੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿਚ ਚਲਨ ਦੀ ਤਾਕਤ ਵੀ ਖਤਮ ਹੋ ਚੁਕੀ ਸੀ । ਹੁਣ ਇੰਝ ਆਲਮ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਰਾਮ ਕਰੇਗਾ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਲਈ ਹੀ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਦੀ ਠਾਨ ਲੀਤੀ ਹੈ | ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੋਂ ਬੇਖੌਫ ਹੋਕੇ ਉਸਨੇ ਇਕ ਹੋਰ ਦਾਅ ਲਾ ਦਿਤਾ ਉਹ ਐਨੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਦੌੜਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਕਿ ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਉਹ ਹੁਣ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਆਖਰੀ ਸੇਜ ਤੇ ਸੌਣ ਬਾਅਦ ਮੁੜ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਉਠੇਗਾ--|"
ਨਦੀ ਦੇ ਇਕ ਮੋੜ ਤੇ ਇਕ ਬੇੜੀ ਜਿਹੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਕਲਮੀ ਸਾਗ ਕਾਰਨ ਰਸਤੇ ਦੀ ਰੁਕਾਵਟ ਦੂਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਹ---ਹਾਂ ਉਹੋ ਹੀ ਬੇੜੀ ਹੈ ਸੁਰਿੰਦਰ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਇਕ ਬੇੜੀ ਬੜੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਸੁਰਿੰਦਰ ਨੇ ਅਵਾਜ ਦਿਤੀ:-ਬੜੀ ਦੀਦੀ !---
੧੧੪.
