ਪੰਨਾ:ਬਾਤਾਂ ਦੇਸ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ - ਸੁਖਦੇਵ ਮਾਦਪੁਰੀ.pdf/95

ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

ਸਲਾਮਤ ਮੈਂ ਰਾਹੀਂ ਇੱਕ ਸੁਫਨੇ ਵਿੱਚ ਅਜ਼ੀਬ ਜਾਨਵਰ ਦੌਖਿਆ ਹੈ-ਐਨਾ ਸੋਹਣਾ ਜੀਹਦਾ ਕੋਈ ਅੰਤ ਹੀ ਨਹੀਂ-ਬਿਆਨੋਂ ਬਾਹਰ।"
ਜਾਨਵਰ ਦੀ ਸਿਫਤ ਸੁਣ ਕੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਕਹਿੰਦੇ, "ਚੰਗਾ, ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਵਖਾਓ।"
ਵਜੀਰ ਨੇ ਆਖਿਆ, "ਦੋ ਟਕੀਆ ਬੜਾ ਅਕਲਮੰਦ ਐ ਉਹ ਜ਼ਰੂਰ ਕਿਤੋਂ ਨਾ ਕਿਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਹੀ ਆਉਗਾ।"
ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਦੋ ਟਕੀਏ ਨੂੰ ਅਜੀਬ ਜਾਨਵਰ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ-ਮੋਹਲਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।
ਦੋ ਟਕੀਆ ਮਸੋਸਿਆ ਜਿਹਾ ਮੁੰਹ ਲੈ ਕੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਆ ਗਿਆ-ਉਹ ਸਮਝ ਗਿਆ ਇਹ ਸਾਰੀ ਕਾਰਸਤਾਨੀ ਵਜ਼ੀਰ ਦੀ ਐ। ਉਹਦਾ ਬੁਝਿਆ ਹੋਇਆ ਚਿਹਰਾ ਵੇਖ ਕੇ ਡੈਣ ਦੀ ਲੜਕੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, "ਅੱਜ ਤੁਸੀਂ ਕਾਤੋਂ ਨਰਾਜ਼ ਦਿਖਦੇ ਹੋ।"
ਦੋ ਟਕੀਏ ਨੇ ਸਾਰੀ ਕਹਾਣੀ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਡੈਣ ਦੀ ਲੜਕੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਇਹ ਕੋਈ ਬੜੀ ਗੱਲ ਐ। ਇਹ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਕੰਮ ਐ।"
ਦੋ ਟਕੀਆ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਵਾਲੀਆਂ ਰੋਜ਼ ਘੁੱਗੀਆਂ, ਕਾਵਾਂ, ਗੁਟਾਰਾਂ, ਗੈੜ-ਫੰਗ, ਚਿੜੀਆਂ ਮੋਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਜਨੌਰਾਂ ਦੇ ਖੰਭ ਚੁਗ ਕੇ ਲੈ ਆਇਆ ਕਰਨ। ਉਹਨੇ ਫਿਰ ਦੋ ਟੋਏ ਪੁੱਟ ਲਏ। ਇੱਕ ਵਿੱਚ ਖੰਭ ਸੁੱਟ-ਸੁੱਟ ਭਰ ਲਿਆ ਦੂਜਾ ਲੁੱਕ ਨਾਲ ਭਰ ਲਿਆ। ਫੇਰ ਵਜ਼ੀਰ ਨੂੰ ਦੋ ਟਕੀਏ ਨੇ ਰੋਟੀ ਵਰਜੀ। ਜਦੋਂ ਵਜ਼ੀਰ ਘਰ ਵੜਿਆ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਧੱਕਾ ਦੇ ਕੇ ਉਹਨੂੰ ਲੁੱਕ ਦੇ ਟੋਏ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਵਜ਼ੀਰ ਸਾਰਾ ਈ ਲੁੱਕ ਨਾਲ ਲਿੱਬੜ ਗਿਆ ਫੇਰ ਓਸ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਖੰਭਾਂ ਵਾਲੇ ਟੋਏ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਖੰਭ ਚਮੇੜ ਦਿੱਤੇ। ਵਜ਼ੀਰ ਬਿਲਕੁਲ ਈ ਪਛਾਣ ਚ ਨਾ ਆਵੇ। ਫੇਰ ਦੋ ਟਕੀਆ ਵਜ਼ੀਰ ਨੂੰ ਅਜੀਬ ਜਾਨਵਰ ਬਣਾ ਕੇ ਸ਼ਾਹੀ ਮਹਿਲ ਵਿੱਚ ਲੈ ਗਿਆ ਤਾਂ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦੋ ਟਕੀਏ ਤੇ ਬਹੁਤ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਇਆ। ਉਹਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਇਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ।
ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦੇ ਮਹਿਲ ਵਿਚੋਂ ਆਕੇ ਦੋ ਟਕੀਏ ਨੇ ਅਜ਼ੀਬ ਜਾਨਵਰ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ। ਵਜ਼ੀਰ ਨਾਤਾ ਧੋਤਾ। ਹੁਣ ਉਹ ਦੋ ਟਕੀਏ ਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖਿੱਝਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਬਦਲੇ ਦੀ ਅੱਗ ਨਾਲ ਮਚਿਆ ਪਿਆ ਸੀ।
ਦੂਜੀ ਭਲਕ ਵਜ਼ੀਰ ਨੇ ਫੇਰ ਰਾਜੇ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਜਾਕੇ ਕਿਹਾ, "ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਸਲਾਮਤ ਰਾਤੀਂ ਮੈਨੂੰ ਸੁਫਨਾ ਆਇਐ-ਥੋਡੇ ਵੱਡੇ ਵਡੇਰਿਆਂ ਦਾ ਹਾਲ ਬਹੁਤ ਮਾੜੈ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਆਦਮੀ ਦੀ ਲੋੜ ਐ ਜੇ ਹੋ ਸਕੇ ਤਾਂ ਦੋ ਟਕੀਏ ਨੂੰ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਸਾੜ ਕੇ ਆਪਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਸਾਰ ਮੰਗਾ ਲਈਏ। ਦੋ ਟਕੀਆ ਬਹੁਤ ਸ਼ੈਤਾਨ ਐ ਉਹ ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਏਸ ਗੱਲ ਦਾ ਪਤਾ ਜ਼ਰੂਰ ਦੇਉਗਾ।"
ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਵਜ਼ੀਰ ਦੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਮੰਨ ਗਿਆ। ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਦੋ ਟਕੀਏ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਕੇ ਕਿਹਾ, "ਬਈ ਤੂੰ ਜੋ ਕੁਝ ਖਾਣਾ ਖਾ ਲੈ, ਜੀਹਨੂੰ ਮਿਲਣੈ ਮਿਲ ਲੈ ਅੱਜ ਤੈਨੂੰ ਚਿਖਾ ਵਿੱਚ ਸਾੜ ਦੇਣੈ।"
"ਮੈਨੂੰ ਘਰ ਮਿਲ ਲੈਣ ਦੇਵੋ।" ਦੋ ਟਕੀਏ ਨੇ ਕਿਹਾ। ਵਿਚਾਰਾ ਦੋ ਟਕੀਆ ਅਫਸੋਸ ਦਾ ਮਾਰਿਆ ਘਰ ਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਡੈਣ ਦੀ ਲੜਕੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, "ਅੱਜ ਤੁਸੀਂ ਕਾਤੋਂ ਨਰਾਸ਼ ਦਿਸਦੇ ਹੋ।" ਤਾਂ ਦੋ ਟਕੀਏ ਨੇ ਸਾਰੀ ਕਹਾਣੀ ਦੱਸੀ। ਤਾਂ ਡੈਣ ਦੀ ਲੜਕੀ ਨੇ

91