ਪੰਨਾ:ਪੰਚ ਤੰਤ੍ਰ.pdf/33

ਪਹਿਲਾਂ ਕੁੰਭ ੨੫ ਇਸ ਲਈ ਆਪ ਨੂੰ ਏਹ ਕਦੀਮੀ ਬਨ ਛੱਡਨਾ ਉਚਿਤ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਜੋ ਭੇਰੀ ਬੀਨ ਢੰਗ ਢੋਲ ਸੰਖ ਅਤੇ ਭੂਰੀ ਤੋਂ ਆਦਿ ਲੈਕੇ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਸੋ ਇਸ ਲਈ ਕੇਵਲ ਸ਼ਬਦ ਤੋਂ ਹੀ ਡਰ ਜਾਣਾ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਇਸਪਰ ਕਿਹਾ ਬੀ ਹੈ॥ ਯਥਾ* ਦੋਹਰਾ॥ ਭਯਦਾ ਅਤਿ ਪ੍ਰਬਲ ਰਿਪੁ ਚੜ੍ਹ ਆਏ ਤੇ ਜਾਸ ॥ ਧੀਰਜ ਰੇ ਨ ਪਤਿ ਸੋ ਕਹ ਪਰਾ ਭਵ ਤਾਸ ॥੧੧੨॥ ਧੀਰਜ ਤਜੇ ਨ ਧੀਰ ਜਨ ਲਖੇ ਬਿਧਤਾ ਬਾਮ ॥ ਖਮ ਮੇਂ ਸਰਿਤਾ ਸੁਕੇ ਉਛਰਤ ਸਿੰਧੁ ਅਕਾਮ ॥੧੧੩॥ ਤਥਾ ਸੰਪਤ ਹਰਖ ਨ ਵਿਪਦ ਦੁਖ ਰਣ ਮੇਂ ਭਯੋ ਨਹਿ ਜਾਸ ॥ "ਐਸੇ ਕ੍ਰਿਭਵਨ ਤਿਲਕ ਸੁਤ ਜਨਤੀ ਜਨਣੀ ਖਾਸ ॥੧੧੪॥ ਔਰਭੀ-ਸਕਤਿ ਬਿਨਾਂ ਜੋ ਮੁ ਹੈ ਅਰ ਬਲ ਬਿਨ ਲ ਜੌਨ। ਮਾਨ ਬਿਨਾਂ ਨਰ ਹੋਇ ਜੋ ਤ੍ਰਿਣ ਸਮ ਜਾਨੋ ਡੈਨ॥੧੧੫॥ ਅਨਯ ਪੁਰਖ ਕੇ ਭੇਜ ਸੋ ਜੋ ਨਰ ਦ੍ਰਿੜ ਨਿ ਹੋਇ ॥ ਜਿਮ ਭੂਖਨ ਹੈ ਲਾਖ ਕਾ ਰੂਪ ਭਏ ਨਹਿ ਸੋਹਿ ॥ ੧੧੬॥ ਇਸ ਲਈ ਆਪ ਨੂੰ ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਕੇ ਧੀਰਜ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੇਵਲ ਸ਼ਬਦ ਤੋਂ ਹੀ ਡਰਨਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ ॥ ਇਸ ਪਰ ਕਿਹਾ ਭੀ ਹੈ ॥ਯਥਾAman . ਪਹਿਲੇ ਮੈਨੇ ਥਾ ਲਖਾ ਭਰਯੋ ਮੇਦ ਕਰੋ ਹੋਇ ॥ "" ਭੀਤਰ ਹੋਕਰ ਜਾਨਿਯੋ ਚਰਮ ਦਾਰ ਹੈ ਜੋਇ ॥੧੧੭॥ ਪਿੰਗਲਕ ਬੋਲਿਆ-ਏਹ ਬਾਤ ਕਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੈ ਓਹ ਬੋਲਿਆ॥ ਸੁਨੀਏ ੨ ਕਥਾ ॥ ਕੋਈ ਗੋਮਾਯੂ ਨਾਮ ਵਾਲੇ ਗਿਦੜੇ ਨੇ ਭੁਖ ਨਾਲ ਬੜਾਕੁਲ ਹੋ ਇਧਰ ਉਧਰ ਫਿਰਦੇ ਨੇ ਬਨ ਵਿਖੇ ਦੋ ਸੈਨਾਂ ਦੀ ਯੂਥ ਭੁਮਿ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਉੱਥੇ ਡਿਗੇ ਹੋਏ ਢੋਲ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਜੋ ਹਵਾ ਦੇ ਨਾਲ ਬੇਲ ਦੀ ਟਾਹਣੀ ਦੇ ਲੱਗਨੇ ਕਰਕੇ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਸੁਣਿਆ ਅਤੇ ਡਰ ਦੇ ਨਾਲ ਸੋਬਨ ਲੱਗਾ ॥ ਹਾਇ ! ਮੈ ਮੋਯਾ ਜਦ ਤੇੜੀ ਮੈਂ ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਔਖੀਆਂ ਨਾਲ ਨਾ ਦੇਖਾਂ ਤਦ ਭੋੜੀ ਇਥੋਂ ਨਸ ਜਾਵਾਂ ਅਥਵਾ ਏਹ ਬਾਤ ਭੀ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਜੋ ਇਤਨੀਜਲਦੀ ਆਪਨੇ ਪਿਉ ਦਾਦੇ ਦੇ ਬਨਨੂੰ ਛੱਜਾਵਾਂ॥ਮਹਾਤਮਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਬੀ ਹੈ।ਯਥਾ Original : Punjabi Sahit Academy Digitized by: Panjab Digital Library