ਚੌਥਾ ਤੰਤ੍ਰ
੨੪੩
ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਸੰਸਾਰ ਬੋਲਿਆ ਹੇ ਮਿਝ ਤੂੰ ਖਿਮਾ ਕਰ ਜੋ ਮੈਂ ਡੇਰਾ ਬੜਾ ਅਪਰਾਧ ਕੀਤਾ ਸੀ ਉਸਦਾ ਫਲ ਪਾ ਲਿਆ ਹੁਨ ਮੇਂ ਭੀਮੀ ਦੇ ਵਿਯੋਗ ਵਿਖੇ ਅਗਨਿ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਇਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ਸੁਨ ਬਾਂਦਰ ਹੱਸਕੇ ਬੋਲਿਆ ਹੇ ਭਾਈ ਮੈਂ ਤਾਂ ਪਹਿਲੇ ਹੀ ਜਾਨ ਚੁੱਕਾ ਸਾਂ ਜੋ ਤੂੰ ਇਸਤ੍ਰੀ ਦੇ ਵਸ ਹੈ ਅਰ ਇਸਤੀਜਿਤ ਹੈਂ॥ ਹੁਨ ਠਕ ਨਿਸਚੇ ਹੋਗਿਆ, ਹੇ ਮੂਰਖ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ ਵੇਲੇ ਤੂੰ ਦਲਗੀਰੀ ਕਰ ਬੈਠਾ ਹੈ ਕਿਉਂ ਜੋ ਏਹੋ ਜੇਹੀ ਤੀਮੀ ਦੇ ਮੋਯਾਂ ਤਾਂ ਖ਼ੁਸੀ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਪਰ ਕਿਹਾ ਬੀ ਹੈਦੋਹਰਾ॥ਨਾਰਿ ਲੜਾਕੀ ਦੁਸਟ ਕੋ ਪੰਡਿਤ ਇਮ ਭਾਵੰਤ॥ ਜਰਾ ਆਧੁ ਸਮ ਦੁੱਖ ਕੀ ਦਾਤੀ ਹੈ ਸੁਖ ਹੰਭ॥ ੫੪॥ ਤਾਂਭੇ ਐਸੀ ਨਾਰਿ ਕਾ ਨਾਮ ਨ ਲੇਵੇ ਮੀਤ॥ ਜੋ ਚਾਹੋ ਸੁਖ ਆਪਨਾ ਮਾਨੇ ਬਚਨ ਸlਤ ੫੫॥ ਜੋ ਹਿਯ ਮੇਂ ਸੋ ਮੁਖ ਨਹੀਂ ਜੋ ਮੁਖ ਜੋ ਹਿਯ ਨਾਂਹਿ॥ ਹਿਤ ਕਬਹੂੰ ਨਹਿ ਕਰਤ ਹੈ ਨਾਰਿ ਚਰਿਤ੍ਰ ਅਥਾਂਹਿ॥੫੬॥ ਨਾਰੀ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰ ਕਰ ਅਗਯ ਮਰਤ ਹੈਂ ਐਸ ਜਿਮ ਦੀਪਕ ਪਰ ਪਰਤ ਹੈ ਮੁਢ ਪਤੰਗ ਹਮੇਸ॥ ੫2॥ ਵਿਖ ਪੂਰਤ ਘਟ ਕਨਕ ਵਤ ਬਾਹਰ ਤੇ ਸੋਡੰਤ। ਗੂੰਜਾ ਫਲ ਸਮ ਤਿਨ ਕੀ ਉਪਰ ਭੀ ਦਰਸੰਤ॥੫੮॥ ਦੰਡੇ ਨੇਂ ਤਾੜਨ ਕਰੀ ਕਦੀ ਸ਼ਸਨ ਸਾਥ। ਦਾਨ ਮਾਨ ਉਸਤਤ ਕੀਏ ਵਸ ਨਹੀਂ ਨਾਰੀ ਨਾਥ॥੫੬॥ ਅਵਚ ਦੁਸਟਪਨ ਭਿਯਨ ਕਾ ਕਿਆ ਭਾਊ ਮੈਂ ਤੋਹਿ॥ ਕੋਧ ਯੁਕਤ ਹੈ ਪੁਲ ਨਿਜ ਘਾਤ ਕਰਤ ਬਿਨੇ ਮੋਹਿ॥੬ol ਰੂਖੀ ਮੇਂ ਪ੍ਰਿਥ ਬਾਤ ਕੋ ਕਠਿਨ ਸਾਥ ਨਰਮਾਤ। ਨੀਰਸ ਮੈਂ ਰਸ ਕੋ ਕਰਤ ਮੂਢ ਪੁਰਖ ਸੁਨ ਤਾਰ॥੬੧॥ ਇਹ ਸੁਨਕੇ ਸੰਸਾਰ ਬੋਲਿਆ ਹੈ ਮਿਤ੍ਰ ਇਹ ਬਾਤ ਸਬ ਠੀਕ ਹੈ ਪਰ ਮੈਂ ਕਿਆ ਕਰਾਂ ਕਿਉਂ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਦੋ ਅਨਰਥ ਇਕੱਠੇ ਆਗਏ ਇੱਕ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਘਰ ਉੱਜੜ ਗਿਆ ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਤੇਰੇ ਜੇਹੇ ਮਿਤ੍ਰ ਨਾਲ ਵਿਰੋਧ ਹੋਗਿਆ ਹੱਛਾ ਦੈਵ ਯੋਗ ਨਾਲ ਏਹੋ ਹੀ ਬਾਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਇਸ ਪਰ ਕਿਹਾ ਬੀ ਹੈ
