੯੮
ਧਯਾਇ ੩੦
ਛਬਿ ਅਧਿਕ ਹੀ ਸ਼ੋਭਾ ਦੇ ਰਹੀ ਹੈ ਐਸਾ ਸਮਯ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਉਨਕੇ ਮਨ ਮੇਂ ਆਯਾ ਕਿ ਹਮ ਨੇ ਗੋਪੀਓ ਕੋ ਯਿਹ ਬਚਨ ਦੀਆ ਹੈ ਜੋ ਸਰਦ ਰਿਤੁ ਮੇਂ ਤੁਮਾਰੇ ਸਾਬ ਰਾਸ ਕਰੇਂਗੇ ਸੋ ਪੂਰਾ ਕੀਆ ਚਾਹੀਏ ਯੇਹ ਬਿਚਾਰ ਬਨ ਮੇਂਜਾਇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੇ ਬਾਂਸੁਰੀ ਬਜਾਈ ਬੰਸੀ ਕੀ ਧੁਨਿ ਸੁਨ ਸਬ ਬ੍ਰਿਜ ਯੁਵਤੀ ਬਿਰਹ ਕੀ ਮਾਰੀ ਕਾਮਾ ਤੁਰ ਹੋਇ ਅਤਿ ਘਬਰਾਈਂ ਨਿਦਾਨ ਕੁਟੰਬ ਕੀ ਮਾਯਾ ਛੋੜ ਕੁਲ ਕਾਨ ਪਟਕ ਗ੍ਰਿਹ ਕਾਜ ਤਜ ਹੜਬੜਾਇ ਉਲਟਾ ਪੁਲਟਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰਕਰ ਉਠ ਧਾਈਂ ਏਕ ਗੋਪੀ ਜੋ ਅਪਨੇ ਪਤਿ ਕੇ ਪਾਸ ਸੇ ਉਠ ਚਲੀ ਤੋ ਉਸਕੇ ਪਤਿ ਬਾਟ ਮੇਂ ਜਾ ਰੋਕਾ ਔ ਫੇਰ ਕਰ ਘਰ ਲੈ ਆਯਾ ਜਾਨੇ ਨ ਦੀਆ ਤਬ ਵੁਹ ਹਰ ਕਾ ਧਯਾਨ ਕਰ ਦੇਹ ਛੋੜ ਸਬ ਸੇ ਪਹਿਲੇ ਜਾ ਮਿਲੀ ਉਸਕੇ ਚਿੱਤ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੇਖ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ ਨੇ ਤੁਰੰਤ ਮੁਕਤਿ ਗਤਿ ਦੀ।।
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨ ਰਾਜਾ ਪਰੀਛਿਤ ਨੇ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਕ੍ਰਿਪਾਨਾਥ ਗੋਪੀ ਨੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਕੋ ਈਸ਼੍ਵਰ ਜਾਨ ਕੇ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਮਾਨਾ ਕੇਵਲ ਬਿਖਯ ਕੀ ਕਾਮਨਾ ਕਰ ਭਜਾ ਵੁਹ ਮੁਕਤਿ ਕੈਸੇ ਹੂਈ ਸੋ ਮੁਝੇ ਸਮਝਾਕੇ ਕਹੋ ਜੋ ਮੇਰੇ ਮਨ ਕਾ ਸੰਦੇਹ ਜਾਇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਮੁਨਿ ਬੋਲੇ ਧਰਮਾਵਤਾਰ ਜੋ ਜਨ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਕੀ ਮਹਿਮਾ ਅਨਜਾਨੇ ਭੀ ਗੁਨ ਗਾਤੇ ਹੈਂ ਸੋ ਭੀ ਨਿਸਸੰਦੇਹ ਭੁਕਤਿ ਮੁਕਤਿ ਪਾਤੇ ਹੈਂ ਜੈਸੇ ਕੋਈ ਬਿਨਜਾਨੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪੀਏਗਾ ਵੁਹ ਭੀ ਅਮਰ ਹੋ ਜਾਏਗਾ ਵ ਜਾਨਕਰ ਪੀਏਗਾ ਉਸੇ ਭੀ ਵੁਹੀ ਗੁਣ ਹੋਗਾ ਯਿਹ ਸਭ ਜਾਨਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਪਦਾਰਥ ਕਾ ਗੁਣ ਔਰ ਫਲ
