੯੨
ਧਯਾਇ ੨੮
ਪਰ ਰੱਖਾ ਹਾਥ ਦੁਖਤਾ ਹੋਗਾ ਔਰ ਗੋਪੀ ਯਸੋਧਾ ਕੇ ਪਾਸ ਪਿਛਲੀ ਸਬ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਲੀਲ੍ਹਾ ਆਇ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀਂ ॥
ਚੌ: ਯਿਹ ਜੋ ਬਾਲਕ ਪੂਤ ਤਿਹਾਰੋ॥ ਚਿਰੰਜੀਵਬ੍ਰਿਜਕੋਰਖਵਾਰੋ
ਦਾਨਵਦੈਤਯਅਸੁਰਸੰਘਾਰੇ॥ਕਹਕਹਾਂਬ੍ਰਿਜਨਨਉਬਾਰੇ
ਜੈਸੀਕਹੀਗਰਗਰਿਖਿਰਾਈ॥ਸੋਇਸੋਇਬਾਹੋਤਹੀਆਈ
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮਸਾਗਰੇ
ਸਪਤ ਬਿੰਸੋ ਅਧਯਾਇ ੨੨
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਮੁਨਿ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਭੋਰ ਹੋਤੇ ਹੀ ਸਬ ਗਾਇ ਔ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲੋਂ ਕਾ ਸੰਗ ਕਰ ਅਪਨੀ ਅਪਨੀ ਛਾਕ ਲੈ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਰਾਮ ਬੇਣੁ ਬਜਾਰੇ ਔਰ ਮਧੁਰ ਮਧੁਰ ਸੁਰ ਮੈਂ ਗਾਤੇ ਜੋ ਧੇਨੁ ਚਰਾਵਨ ਬਨ ਕੋ ਚਲੇ ਤੋ ਰਾਜਾ ਇੰਦ੍ਰਸਕਲ ਦੇਵਤਾਓਂ ਕੋ ਸਾਥ ਲੀਏ ਕਾਮਧੇਨੁ ਕੋ ਆਗੇ ਕੀਏ ਐਰਾਵਤ ਹਾਥੀ ਪਰ ਚਢਾ ਸੁਰਲੋਕ ਸੇ ਚਲਾ ਚਲਾ ਬ੍ਰਿਦਾਬਨ ਮੇਂ ਆਇ ਬਨ ਕੀ ਬਾਟ ਰੋਕ ਖੜਾ ਹੂਆ ਜਦ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਉਸੇ ਦੂਰ ਦਿਖਾਈ ਦੀਏ ਤਬ ਗਜ ਸੇ ਉਤਰ ਕੋਰ ਨੰਗੇ ਪਾਵੋਂ ਗਲੇ ਮੇਂ ਕਪੜਾ ਡਾਲੇ ਥਰਥਰ ਕਾਂਪਤਾ ਆ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੇ ਚਰਣੋ ਪਰ ਗਿਰ ਔਰ ਪਛਤਾਇ ਪਛਤਾਇ ਰੋ ਰੋ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਹੈ। ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਮੁਝ ਪਰ ਦਯਾ ਕਰੋ॥
ਚੌ: ਮੈਂ ਅਭਿਮਾਨ ਗਰਬ ਅਤਿ ਕੀਯਾ॥ ਰਾਜਸ ਤਾਮਸ
ਮੈਂ ਮਨ ਦੀਯਾ॥ ਧਨ ਮਦ ਕਰ ਸੰਪਤਿ ਸੁਖ ਮਾਨਾ॥
ਭੇਦ ਨ ਕਛੁ ਤੁਮਾਰਾ ਜਾਨਾ ॥ ਤੁਮ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਸਬਕੇ
