ਧਯਾਇ ੧੧
੪੭
ਕਰ ਹਾਹਾ ਖਾਇ, ਲਗੇ ਕਹਿਨੇ ਕਿ ਮਾਂ ਗੋਰਸ ਕਿਸਨੇ ਲੁਟਾਯਾ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਨੂੰ ਮੁਝੇ ਛੋੜ ਦੇ ਐਸੇ ਦੀਨ ਬਚਨ ਸੁਨ ਯਸੋਧਾ ਹੰਸ ਕਰ ਹਾਥ ਸੇ ਛੜੀ ਡਾਲ ਔਰ ਆਨੰਦ ਮੇਂ ਮਗਨ ਹੋ ਰਿਸਕੇ ਮਿਸ ਕੰਠਿ ਲਗਾਇ ਘਰ ਲਾਇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੋ ਉੂਖਲ ਸੇ ਬਾਂਧਨੇ ਲਗੀ ਤਬ ਸੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੇ ਐਸਾ ਕੀਆ ਕਿ ਜਿਸ ਰੱਸੀ ਸੇ ਬਾਂਧੇ ਵਹੀ ਛੋਟੀ ਹੋਇ ਯਸੋਧਾ ਨੇ ਸਾਰੇ ਘਰ ਕੀ ਰੱਸੀਆਂ ਮੰਗਾਈਂ ਤੋਂ ਭੀ ਬਾਂਧੇ ਨ ਗਏ ਨਿਦਾਨ ਮਾਂ ਕੋ ਦੁਖਤ ਜਾਨ ਆਪਹੀ ਬੰਧਾਇ ਦੀਏ ਨੰਦ ਰਾਨੀ ਬਾਂਧ ਗੋਪੀਯੋਂ ਕੋ ਖੇਲਨੇ ਕੀ ਸੌਂਹ ਦੇ ਫਿਰ ਘਰ ਕੀ ਟਹਿਲ ਕਰਨੇ ਲਗੀ ॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦਾਮ
ਬੰਧਨੋ ਨਾਮ ਦਸਮੋ ਅਧਯਾਇ ੧੦
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਹੋ ਰਾਜਾ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ ਕੋ ਪੂਰਬ ਜਨਮ ਕੀ ਸੁਧ ਆਈ ਕਿ ਕੁਬੇਰ ਕੇ ਬੇਟੋਂ ਕੋ ਨਾਰਦ ਜੀ ਨੇ ਸ੍ਰਾਪ ਦੀਆ ਹੈ ਤਿਨਕਾ ਉਧਾਰ ਕੀਆ ਚਾਹੀਏ, ਯਿਹ ਸੁਨ ਰਾਜਾ ਪਰੀਛਿਤ ਨੇ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਸੇ ਪੂਛਾ ਮਹਾਰਾਜ ਕੁਬੇਰ ਕੇ ਪੁੱਤ੍ਰੋਂ ਕੋ ਨਾਰਦ ਮੁਨਿਨੇ ਕੈਸੇ ਸ੍ਰਾਪ ਦੀਆ ਥਾ ਸੋ ਸਮਝਾ ਕਰ ਕਹੋ ਸੁਕਦੇਵ ਮੁਨਿ ਬੋਲੇ ਕਿ ਨਰ, ਕੂਬਰ, ਨਾਮ ਕੁਵੇਰ ਕੇ ਦੋ ਲੜਕੇ ਕੈਲਾਸ਼ ਮੇਂ ਰਹੇ ਸੋ ਸ਼ਿਵ ਕੀ ਸੇਵਾ ਕਰ ਕਰ ਅਤਿ ਧਨਵਾਨ ਹੂਏ ਏਕ ਦਿਨ ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ ਸਾਥ ਲੇਕਰ ਵੁਹ ਬਨ ਬਿਹਾਰ ਕੋ ਗਏ ਵਹਾਂ ਜਾਇ ਕਰ ਮਦ ਪੀ ਮਦਮਾਤੇ ਭਏ ਤਬ ਨਾਰੀਯੋਂ ਸਮੇਤ ਨੰਗੇ ਹੋ ਗੰਗਾ ਮੇਂ ਨ੍ਹਾਨੇ ਲਗੇ ਔਰ ਗਲ ਬਹੀਆਂ ਡਾਲ
