ਧ੍ਯਾਇ ੮੨
੪੫੯
ਪਰ ਪਰਸਰਾਮ ਜੀ ਅਪਨਾ ਕੁਠਾਰ ਲੇ ਵਹਾਂ ਆਏ ਜਹਾਂ ਪਿਤਾ ਕੀ ਲੋਥ ਪੜੀ ਥੀ ਔ ਮਾਤਾ ਪੀਟਤੀ ਖੜੀ ਥੀ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਪਰਸਰਾਮ ਜੀ ਕੋ ਮਹਾਂ ਕੋਪ ਹੂਆ ਇਸਮੇਂ ਰੇਣੁਕਾ ਨੇ ਪਤਿ ਕੇ ਮਾਰੇ ਜਾਨੇ ਕਾ ਸਬ ਭੇਦ ਪੁੱਤ੍ਰਕੋ ਰੋ ਰੋ ਕਹਿ ਸਨਾਯਾ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਪਰਸਰਾਮ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਵਹਾਂ ਗਏ ਜਹਾਂ ਸਹੱਸ੍ਰਾਰਜਨ ਅਪਨੀ ਸਭਾ ਮੇਂ ਬੈਠਾ ਥਾ ਕਿ ਮਾਤਾ ਪਹਿਲੇ ਮੈਂ ਅਪਨੇ ਪਤਾ ਕੇ ਬੈਰੀ ਕੋ ਮਾਰ ਆਊਂ ਤਬ ਆਇ ਪਿਤਾ ਕੋ ਉਠਾਊਂਗਾ ਉਸੇ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਪਰਸਰਾਮ ਜੀ ਉਸਕੋ ਪਕੜ ਬੋਲੇ॥
ਚੋ: ਅਰੇ ਕ੍ਰਰ ਕਾਇਰ ਕੁਲ ਦ੍ਰੋਹੀ॥ ਤਾਤ ਮਾਰ ਦੁਖਦੀਨੋ ਮੋਹੀ
ਐਸੇ ਕੋਹਿ ਜਬ ਫਰਸਾ ਲੇ ਪਰਸਰਾਮ ਜੀ ਮਹਾਂ ਕੋਪ ਮੇਂ ਆਏ ਤਬ ਵੁਹ ਭੀ ਧਨੁਖ ਬਾਨ ਲੇ ਇਨਕੇ ਸੋਹੀਂ ਖੜਾ ਹੂਆ ਦੋਨੋਂ ਬਲੀ ਮਹਾਂ ਯੁੱਧ ਕਰਨੇ ਲਗੇ ਨਿਦਾਨ ਲੜਤੇ ਲੜਤੇ ਪਰਸਰਾਮ ਜੀ ਨੇ ਚਾਰ ਘੜੀ ਕੇ ਬੀਚ ਮੇਂ ਸਹੱਸ੍ਰਾਰਜੁਨ ਕੋ ਮਾਰ ਗਿਰਾਯਾ ਪੁਨਿ ਉਸਕਾ ਕਟਕ ਚੜ੍ਹ ਆਯਾ ਤਿਸੇ ਭੀ ਇਨੋਂ ਨੇ ਉਸੀ ਕੇ ਪਾਸ ਕਾਟ ਡਾਲਾ ਫਿਰ ਵਹਾਂ ਸੇ ਆਇ ਪਿਤਾ ਕੀ ਗਤਿ ਕਰੀ ਔ ਮਾਤਾ ਕੋ ਸਮਝਾਯਾ ਪੁਨਿ ਉਸੀ ਠੌਰ ਪਰਸਰਾਮ ਜੀ ਨੇ ਰੁੱਦ੍ਰ ਯੱਗ੍ਯ ਕੀਯਾ ਤਬ ਸੇ ਵੁਹ ਸਥਾਨ ਖ੍ਯੇਤ੍ਰ ਕਹਿ ਕਰ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੂਆ ਵਹਾਂ ਜਾ ਕਰ ਗ੍ਰਹਿਣ ਮੇਂ ਜੋ ਕੋਈ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਦਾਨ ਤਪ ਯੱਗ੍ਯ ਕਰਤਾ ਹੈ ਉਸੇ ਸਹੱਸ੍ਰ ਗੁਣਾ ਫਲ ਹੋਤਾ ਹੈ॥
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨਾਇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਰਾਜਾ ਪਰੀਖ੍ਯਤ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਇਸ ਪ੍ਰਸੰਗ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਸਬ ਯਦੁ-
