੪੩੪
ਧ੍ਯਾਇ ੭੭
ਨਗਰ ਮੇਂ ਅਤਿ ਧੂੰਮ ਮਚਾਈ ਜੋ ਇਸੀ ਭਾਂਤ ਉਪਾਧਿ ਕਰੇਗਾ ਤੋ ਕੋਈ ਜੀਤਾ ਨ ਰਹੇਗਾ, ਮਹਾਰਾਜ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਰਾਜਾ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਨੇ ਪ੍ਰਦ੍ਯੁਮਨ ਜੀ ਔ ਸੰਬ ਕੋ ਬੁਲਾਇ ਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਦੇਖੋ ਹਰਿ ਕਾ ਪੀਛਾ ਤਾਕ ਯਿਹ ਅਸੁਰ ਆਯਾ ਹੈ ਪ੍ਰਜਾ ਕੋ ਦੁਖ ਦੇਨੇ ਤੁਮ ਇਸਕਾ ਕੁਛ ਉਪਾਇ ਕਰੋ ਰਾਜਾ ਕੀ ਆਗ੍ਯਾ ਪਾਇ ਪ੍ਰਦ੍ਯੁਮਨ ਜੀ ਸਬ ਕਟਕ ਲੇ ਰਥ ਪਰ ਬੈਠ ਨਗਰ ਕੇ ਬਾਹਰ ਲੜਨੇ ਕੋ ਜਾ ਉਪਸਿਥਾਤ ਹੂਏ ਔ ਸੰਬ ਕੋ ਭਯਾਤੁਰ ਦੇਖ ਬੋਲੇ ਕਿ ਤੁਮ ਕਿਸੀ ਬਾਤ ਕੀ ਚਿੰਤਾ ਮਤ ਕਰੋ ਮੈਂ ਹਰਿ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸੇ ਇਸ ਅਸੁਰ ਕੋ ਬਾਤ ਕੀ ਬਾਤ ਮੇਂ ਮਾਰ ਲੇਤਾ ਹੂੰ ਇਤਨਾ ਬਚਨ ਕਹਿ ਪ੍ਰਦ੍ਯੁਮਨ ਜੀ ਸੈਨਾ ਲੇ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਪਕੜ ਜੋ ਉਸਕੇ ਸਨਮੁਖ ਹੂਏ ਤੋ ਉਸਨੇ ਐਸੀ ਮਾਯਾਕੀ ਕਿਦਿਨ ਕੀ ਮਹਾਂਅੰਧੇਰੀ ਰਾਤ ਹੋ ਗਈ ਪੁਦ੍ਯੁਮਨ ਜੀ ਨੇ ਵੋਹੀਂ ਤੇਜ ਬਾਣ ਚਲਾਇ ਯੋਂ ਮਹਾਂ ਅੰਧਕਾਰ ਕੋ ਦੂਰ ਕੀਆ ਜ੍ਯੋਂ ਸੂਰਜ ਕਾ ਤੇਜ ਕੁਹਾਰਸੇ ਕੋ ਦੂਰ ਕਰੇ ਪੁਨਿ ਕਈ ਇਕ ਬਾਣ ਉਨ੍ਹੋਂ ਨੇ ਐਸੇ ਮਾਰੇ ਕਿ ਉਸਕਾ ਰਥ ਅਸ਼ਤਬਿਅਸਤ ਹੋ ਗਿਆ ਔਰ ਵੁਹ ਘਬਰਾ ਕਰ ਕਭੀ ਭਾਗ ਜਾਤਾ ਥਾ ਕਭੀ ਆਇ ਅਨੇਕ ਅਨੇਕ ਰਾਖ੍ਯਸੀ ਮਾਯਾ ਉਪਜਾਇ ਉਪਜਾਇ ਲੜਤਾ ਥਾ ਔਰ ਪ੍ਰਭੁ ਕੀ ਪ੍ਰਜਾ ਕੇ ਅਤਿ ਦੁਖ ਦੇਤਾ ਥਾ ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨਾਇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਰਾਜਾ ਪਰੀਖ੍ਯਤ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਦੋਨੋਂ ਓਰ ਸੇ ਮਹਾਂ ਯੁੱਧ ਹੋਤਾ ਹੀ ਥਾ ਇਸ ਬੀਚ ਏਕਾ ਏਕੀ ਆਇ ਸਾਲਵ ਦੈਤ੍ਯ ਕੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਦਯੋਮਾਨ ਨੇ ਪ੍ਰਦ੍ਯੁਮਨ ਜੀ ਕੀ ਛਾਤੀ ਮੇਂ ਏਕ ਗਦਾ ਐਸੀ ਮਾਰੀ ਕਿ ਯੇਹ
