ਧ੍ਯਾਇ ੭੪
੪੧੯
ਹੀ ਸੁਰਨਰ ਗੰਧਰਬ ਢੋਲ ਦਮਾਮੇ ਭੇਰ ਬਜਾਇ ਬਜਾਇ ਫੂਲ ਬਰਖਾਇ ਬਰਖਾਇ ਜੈ ਜੈ ਕਾਰ ਕਰਨੇ ਲਗੇ ਔਰ ਦੁਖ ਦਰਿਦ੍ਰ ਜਾਇ ਸਾਰੇ ਨਗਰ ਮੇਂ ਆਨੰਦ ਹੋ ਗਿਯਾ ਉਸੀ ਬਿਰੀਯਾਂ ਜਰਾ ਸਿੰਧ ਕੀ ਨਾਰੀ ਰੋਤੀ ਪੀਟਤੀ ਆ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਕੇ ਸਨਮੁਖ ਹੋ ਹਾਥ ਜੋੜ ਬੋਲੀ ਕਿ ਧੰਨ੍ਯ ਹੈਂ ਧੰਨ੍ਯ ਹੈਂ ਨਾਥ ਤੁਮਨੇ ਜੋ ਐਸਾ ਕਾਮ ਕੀਆ ਕਿ ਜਿਸਨੇ ਸਰਬੰਸ ਦੀਯਾ ਤੁਮਨੇ ਉਸਕਾ ਪ੍ਰਾਣਲੀਆ ਜੋ ਜਨ ਤੁਮੇਂ ਸੁਤ ਬਿਤ ਔਰ ਸਮਰਪੇ ਦੇਹ, ਉਸ ਸੇ ਤੁਮ ਕਰਤੇ ਹੋ ਐਸਾ ਹੀ ਸਨੇਹ॥
ਚੌ: ਕਪਟ ਰੂਪ ਕਰ ਛਲ ਬਲ ਕੀਓ॥ ਜਗਤ ਆਇ ਤੁਮ
ਜਿਹ ਯਸ਼ ਲੀਓ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਜਰਾਸਿੰਧ ਕੀ ਰਾਨੀ ਨੇ ਜਬ ਕਰੁਣਾਕਰ ਕਰੁਣਾ ਨਿਧਾਨ ਕੇ ਆਗੇ ਹਾਥ ਜੋੜ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਕਹਾ ਤਬ ਪ੍ਰਭੁ ਨੇ ਦ੍ਯਾਲ ਹੋ ਪਹਿਲੇ ਜਰਾਸਿੰਧ ਕੀ ਕ੍ਰਿਯਾ ਕੀ ਪੀਛੇ ਉਸਕੇ ਸਤ ਸਹਦੇਵ ਕੋ ਬੁਲਾਇ ਰਾਜ ਤਿਲਕ ਦੇ ਸਿੰਘਾਸਨ ਪਰ ਬੈਠਾਇ ਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਪੁੱਤ੍ਰ ਨੀਤ ਸਹਿਤ ਰਾਜ੍ਯ ਕੀਜੋ ਔਰ ਰਿਖਿ ਮੁਨਿ, ਗੋ, ਬ੍ਰਹਮਣ, ਕੀ ਰੱਖ੍ਯਾ॥
ਇਤ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰੇ ਜਰਾਸਿੰਧ ਬਧੋ
ਨਾਮ ਤ੍ਰਿ ਸਪਤਤਿਤਮੋ ਅਧ੍ਯਾਇ ੭੩
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਰਾਜਪਾਟਪਰ ਬੈਠਾਇ ਸਮਝਾਇ ਸੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਨੇ ਸਹਦੇਵ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਰਾਜਾ ਅਬ ਤੁਮ ਜਾਇ ਉਨ ਰਾਜਾਓਂ ਕੋਲੇ ਆਓ ਜਿਨੋਂ ਕੋ ਤੁਮਾਰੇ
