ਧਯਾਇ ੯
੪੧
ਮੇਂ ਲੜਕੋਂ ਕੇ ਨਾਮ ਧਰਨੇ ਗਏ ਹੈਂ ਔਰ ਕੰਸ ਸੁਨ ਪਾਵੇ ਤੋਂ ਵਹੁ ਯਿਹ ਜਾਨੇਗਾ ਕਿ ਦੇਵਕੀ ਕੋ ਪੱਤ੍ਰ ਕੋ ਵਸੁਦੇਵ ਕੇ ਮਿੱਤ੍ਰ ਕੇ
ਯਹਾਂ ਕੋਈ ਪਹੁੰਚਾਇ ਆਯਾ ਹੈ ਇਸੀ ਲੀਏ ਗਰਗ ਪਰੋਹਿਤ ਗਿਆ ਹੈ ਯਿਹ ਸਮਝ ਮੁਝੇ ਪਕੜ ਮੰਗਾਵੇਗਾ ਔਰ ਨ ਜਾਨੀਏ ਤੁਮ ਪਰ ਭੀ ਕਿਆ ਉਪਾਧਿ ਲਾਵੇ ਇਸ ਸੇ ਤੁਮ ਫੈਲਾਵ ਕੁਛ ਮਤ ਕਰੋ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਘਰ ਮੇਂ ਨਾਮ ਧਰਵਾ ਲੋ॥
ਨੰਦ ਬੋਲੇ ਗਰਗ ਜੀ ਤੁਮਨੇ ਸੱਚ ਕਹਾ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਘਰ ਕੇ ਭੀਤਰ ਲੇ ਜਾਇ ਬੈਠਾਯਾ ਅਬ ਗਰਗ ਮੁਨਿ ਨੇ ਨੰਦ ਜੀ ਸੇ ਦੋਨੋਂ ਕੀ ਜਨਮ ਤਿਥਿ ਔ ਸਮਯਲਗਨ ਸਾਧਨਾਮਠਹਿਰਾਇ ਕਹਾ ਸੁਨੋ ਨੰਦ ਜੀ ਵਸੁਦੇਵ ਕੀ ਨਾਰੀ ਰੋਹਿਣੀ ਕੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕੇ ਤੋ ਇਤਨੇ ਨਾਮ ਹੋਇੰਗੇ ਸੰਕਰਖਣ, ਰੇਵਤੀਰਮਣ, ਬਲਦਾਉ, ਬਲਰਾਮ, ਕਾਲਿੰਦੀਭੇਦਨ, ਹਲਧਰ, ਬਲਬੀਰ, ਔਰ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਰੂਪ ਜੋ ਤੁਮਾਰਾ ਲੜਕਾ ਹੈ ਉਸਕੇ ਨਾਮ ਤੋਂ ਅਗਿਣਤ ਹੈਂ ਪਰ ਕਿਸੀ ਸਮਯ ਵਸੁਦੇਵ ਕੇ ਯਹਾਂ ਜਨਮਾ ਇਸ ਸੇ ਵਾਸਦੇਵਨਾਮ
ਹੂਆ ਔਰ ਮੇਰੇ ਬਿਚਾਰ ਮੇਂ ਆਯਾ ਹੈ ਕਿ ਯੇਹ ਦੋਨੋਂ ਬਾਲਕ ਤੁਮਾਰੇ ਚਾਰੋਂ ਯੁੱਗੋਂ ਮੇਂ ਜਨਮੇ ਹੈਂ ਤਬ ਸਾਬ ਹੀ ਜਨਮੇ ਹੈਂ॥
ਨੰਦ ਜੀ ਬੋਲੇ ਇਨਕੇ ਗੁਣ ਕਹੋ ਗਰਗ ਮੁਨਿ ਨੇ ਉੱਤਰ ਆ ਯਹ ਦੁਸਰੇ ਬਿਧਾਤਾ ਹੈਂ ਇਨਕੀ ਗਤਿ ਕੁਛ ਜਾਨੀ ਨਹੀਂ ਜਾਤੀ ਪਰ ਮੈਂ ਯਿਹ ਜਾਨਤਾ ਹੂੰ ਕੰਸ ਕੋ ਮਾਰ ਭੂਮਿ ਕਾ ਭਾਰ ਉਤਾਰੇਂਗੇ ਐਸੇ ਕਹਿ ਗਰਗ ਮੁਨਿ ਚੁੱਪ ਚੁਪਾਤੇ ਚਲੇ ਗਏ ਔ
ਵਸੁਦੇਵ ਕੋ ਜਾ ਸਬ ਸਮਾਚਾਰ ਕਹੇ॥
