੩੮੦
ਧ੍ਯਾਇ ੬੬
ਸਭ ਊਧਵ ਜੀ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਸੁਨਾਏ ਥੇ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਪੁਨਿ ਵੁਹ ਬੋਲੀ ਕਿ ਆਲੀ ਮੇਰੀ ਬਾਤ ਮਾਨੋ ਤੋ ਅਬ॥
ਚੌ: ਹਲਧਰ ਜੂ ਕੇ ਪਰਸੋ ਪਾਇ॥ ਰਹਿ ਹੈਂ ਇਨਹੀਂ ਕੇ
ਗੁਣ ਗਾਇ॥ ਯੇਹ ਹੈਂ ਗੌਰ ਸ੍ਯਾਮ ਨਹਿ ਗਾਤ॥ ਕਰ
ਹੈਂ ਨਹੀਂ ਕਪਟ ਕੀ ਬਾਤ॥ ਸੁਨਿ ਸੰਕਰਖਣ ਉੱਤਰ
ਦੀਯੋ॥ ਤੁਮਰੇ ਹੇਤੁ ਗਮਨ ਹਮ ਕੀਯੋ॥ ਆਵਨ ਹਮ
ਤੁਮ ਸੋਂ ਕਹਿ ਗਏ॥ ਤਾਂ ਤੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਪਠਾ ਬ੍ਰਿਜ ਦਏ॥
ਹਰਿਦ੍ਵੈਮਾਸ ਕਰੈਂਗੇ ਰਾਸ॥ ਪੁਜਵੈਂਗੇ ਸਬ ਤੁਮਰੀ ਆਸ
ਮਹਾਰਾਜ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਨੇ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਸਬ ਬ੍ਰਿਜ ਯੁਵਤੀਯੋਂ ਕੋ ਆਗ੍ਯਾ ਦੀ ਕਿ ਆਜ ਮਧੁ ਮਾਸ ਕੀ ਰਾਤ ਹੈ ਤੁਮ ਸਿੰਗਾਰ ਕਰ ਬਨ ਮੇਂ ਆਓ ਹਮ ਤੁਮਾਰੇ ਸਾਥ ਮੇਂ ਰਾਸ ਕਰੈਂਗੇ ਯਿਹ ਕਹਿ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਸਾਂਝ ਸਮਯ ਬਨ ਕੋ ਸਿਧਾਰੇ ਤਿਨਕੇ ਪੀਛੇ ਸਭ ਬ੍ਰਿਜ ਯੁਵਤੀ ਭੀ ਸੁਥਰੇ ਬਸਤ੍ਰ ਆਭੂਖਣ ਪਹਿਣ ਨਖਸਿਖ ਸੇ ਸਿੰਗਾਰ ਕਰ ਬਲਦੇਵ ਜੀ ਕੇ ਪਾਸ ਪਹੁੰਚੀਂ॥
ਚੌ: ਠਾਢੀ ਭਈਂ ਸਭੈ ਸਿਰ ਨਾਇ॥ ਹਲਧਰ ਛਬਿ ਬਰਣੀ
ਨਹਿ ਜਾਇ॥ ਕਨਕ ਬਰਨ ਨੀਲਾਂਬਰ ਧਰੇ॥ ਸਸਿ
ਮੁਖ ਕਮਲ ਨਯਨ ਮਨ ਹਰੇ॥ ਕੁੰਡਲ ਏਕ ਸ੍ਰਵਣ
ਛਬਿ ਛਾਜੈ॥ ਮਨੋ ਭਾਨੁ ਸਸਿ ਸੰਗ ਬਿਰਾਜੈ॥ ਏਕ
ਸ੍ਰਵਣ ਹਰਿ ਯਸ਼ ਰਸ ਪਾਨ॥ ਦੂਜੋ ਕੁੰਡਲ ਧਰਤ ਨ
ਕਾਨ॥ ਅੰਗ ਅੰਗ ਪ੍ਰਤਿ ਭੂਖਣ ਘਨੇ॥ ਤਿਨਕੀ ਸ਼ੋਭਾ
ਕਹਿਤ ਨ ਬਨੇ॥ ਯੋਂ ਕਹਿ ਪਾਇਨ ਪਰੀਂ ਸੁੰਦਰੀ॥
