੩੦੮
ਧ੍ਯਾਇ ੬੦
ਦੱਤ ਭੋਮਾਸੁਰ ਕਾ ਬੇਟਾ ਆਪਕੀ ਸ਼ਰਣ ਆਯਾ ਹੈ ਅਬ ਕਰੁਣਾ ਕਰ ਅਪਨਾ ਕੋਮਲ ਕਮਲ ਨਾ ਕਰ ਇਸਕੇ ਸੀਸ ਪਰ ਦੀਜੈ ਔ ਅਪਨੇ ਭਯ ਜੇ ਇਸੇ ਨਿਰਭਯ ਕੀਜੈ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਕਰੁਣਾ ਨਿਧਾਨ ਸ੍ਰੀ ਕਾਨ੍ਹ ਨੇ ਕਰੁਣਾ ਕਰ ਭਗਦੱਤ ਕੇ ਸੀਸ ਪਰ ਹਾਥ ਧਰਾ ਔਰ ਅਪਨੇ ਭਯ ਸੇ ਉਸੇ ਨਿਡਰ ਕੀਆ ਤਬ ਭੋਮਾਵਤੀ ਭੋਮਾਸੁਰ ਕੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਬਹੁਤ ਸੀ ਭੇਂਟ ਹਰਿ ਕੇ ਆਗੇ ਧਰ ਅਤਿ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਹਾਥ ਜੋੜ ਸੀਸ ਝੁਕਾਇ ਖੜੀ ਹੋ ਬੋਲੀ॥
ਹੇ ਦੀਨਦ੍ਯਾਲ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਜੈਸੇ ਆਪਨੇ ਦਰਸ਼ਨ ਦੇ ਹਮ ਸਬ ਕੋ ਕ੍ਰਿਤਾਰਥ ਕੀਆ ਤੈਸੇ ਅਬ ਚਲ ਕਰ ਮੇਰਾ ਘਰ ਪਵਿੱਤ੍ਰ ਕੀਜੈ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਅੰਤ੍ਰਯਾਮੀ ਭਗਤ ਹਿਤ ਕਾਰੀ ਸ੍ਰੀ ਮੁਰਾਰੀ ਭੋਮਾਸੁਰ ਕੇ ਘਰ ਪਧਾਰੇ ਉਸ ਕਾਲ ਵੇ ਦੋਨੋਂ ਮਾ ਬੇਟੇ ਹਰਿ ਕੋ ਪਟੰਬਰ ਕੇ ਪਾਂਵੜੇ ਡਾਲ ਘਰ ਮੇਂ ਲੇ ਜਾਇ ਸਿੰਘਾਸਨ ਪਰ ਬਿਠਾਇ ਅਰ ਘਦੇ ਚਰਣਾ ਮ੍ਰਿਤਲੇ ਅਤਿ ਦੀਨਤਾ ਕਰ ਬੋਲੇ ਹੇ ਤ੍ਰਿਲੋਕੀ ਨਾਥ ਆਪਨੇ ਭਲਾ ਕੀਆ ਜੋ ਇਸ ਮਹਾਂ ਅਸੁਰ ਕੋ ਬਧਕੀ ਆਹਰਿ ਸੇ ਬਿਰੋਧ ਕਰ ਕਿਸਨੇ ਸੰਸਾਰ ਮੇਂ ਸੁਖ ਪਾਯਾ ਰਾਵਣ, ਕੁੰਭਕਰਣ, ਕੰਸਾਦਿ ਨੇ ਬੈਰ ਕਰ ਅਪਨਾ ਜੀ ਗਵਾਯਾ ਔਰ ਜਿਸਨੇ ਜਿਸਨੇ ਆਪ ਸੇ ਦ੍ਰੋਹ ਕੀਆ ਤਿਸ ਤਿਸ ਕਾ ਜਗਤ ਮੇਂ ਨਾਮ ਲੇਵਾ ਪਾਨੀ ਦੇਵਾ ਕੋਈ ਨ ਰਹਾ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਫਿਰ ਭੋਮਾਵਤੀ ਬੋਲੀ ਹੇ ਨਾਥ ਅਬ ਆਪ ਮੇਰੀ ਬਿਨਤੀ ਮਾਨ ਭਗਦੱਤ ਕੋ ਨਿਜ ਸੇਵਕ ਜਾਨ ਜੋ ਸੋਲਹ ਸਹੱਸ੍ਰ
