ਧ੍ਯਾਇ ੫੮
੨੮੧
ਪਹੁੰਚੇ ਇਨਕੇ ਪਹੁੰਚਨੇ ਕੇ ਸਮਾਚਾਰ ਪਾਇ ਅਯੁੱਧ੍ਯਾ ਕਾ ਰਾਜਾ ਦਰਯੋਧਨ ਉਠ ਧਾਯਾ ਆਗੇ ਬਢ ਭੇਂਟ ਕਰ ਭੇਂਟ ਦੇ ਪ੍ਰਭੁ ਕੋ ਬਾਜੇ ਗਾਜੇ ਜੇ ਪਾਟੰਬਰ ਕੇ ਪਾਂਵੜੇ ਡਾਲਤਾ ਨਿਜ ਅੰਦਰ ਮੇਂ ਲੇਆਯਾ ਸਿੰਘਾਸਨ ਪਰ ਬਿਠਾਇ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਸੇ ਪੂਜਨ ਕਰ ਭੋਜਨ ਕਰਵਾਇ ਅਤਿ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਸਿਰ ਨਾਇ ਹਾਥ ਜੋੜ ਸਨਮੁਖ ਖੜਾ ਹੋ ਬੋਲਾ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸਿੰਧੁ ਆਪਕਾ ਆਨਾ ਇਧਰ ਕੇਸੇ ਹੂਆ ਸੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਕਹੀਏ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਬਲਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਉਸਕੇ ਮਨ ਕੀ ਲਗਨ ਦੇਖ ਮਗਨ ਹੋ ਅਪਨੇ ਜਾਨੇ ਕਾ ਸਬ ਭੇਦ ਕਹਿ ਸੁਨਾਯਾ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਸੁਨ ਰਾਜਾ ਦੁਰਯੋਧਨ ਬੋਲਾ ਕਿ ਹੇ ਨਾਥ ਵੁਹ ਮਣਿ ਕਹੀਂ ਕਿਸੀ ਕੇ ਪਾਸ ਨ ਰਹੇਗੀ ਕਭੀ ਨ ਕਭੀ ਆਪਸੇ ਆਪ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਹੋ ਰਹੇਗੀ ਯੋਂ ਸੁਨਾਇ ਫਿਰ ਹਾਥ ਜੋੜ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਦੀਨ ਦਯਾਲ ਮੇਰੇ ਬੜੇ ਭਾਗ ਜੋ ਆਪ ਕਾ ਦਰਸ਼ਨ ਮੈਨੇ ਘਰ ਬੈਠੇ ਪਾਯਾ ਔਰ ਜਨਮ ਜਨਮ ਕਾ ਪਾਪ ਗਵਾਯਾ ਅਬ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਦਾਸ ਕੇ ਮਨ ਕੀ ਅਭਿਲਾਖਾ ਪੂਰੀ ਕੀਜੈ ਔਰ ਕੁਛ ਦਿਵਸ ਰਹਿ ਸਿੱਖ੍ਯ ਕਰ ਗਦਾ ਯੁੱਧ ਸਿਖਾਇ ਜਗ ਮੈਂ ਯਸ਼ ਲੀਜੇ ਮਹਾਰਾਜ ਦੁਰਯੋਧਨ ਸੇ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਸੁਨ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਨੇ ਉਸੇ ਸਿੱਖ੍ਯ ਕੀਆ ਔਰ ਕੁਛ ਦਿਨ ਵਹਾ ਰਹਿ ਸਬ ਗਦਾ ਯੁੱਧ ਕੀ ਬਿੱਦ੍ਯਾ ਸਿਖਾਈ ਪਰ ਮਣਿ ਵਹਾਂ ਭੀ ਸਾਰੇ ਨਗਰ ਮੇਂ ਖੋਜੀ ਔਰ ਨ ਪਈ ਆਗੇ ਸੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਕੇ ਪਹੁੰਚਨੇ ਉਪਰੰਤ ਕਿਤਨੇ ਏਕ ਦਿਨ ਪੀਛੇ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਭੀ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਨਗਰੀ ਮੇਂ ਆਏ
