੧੮੬
ਧ੍ਯਾਇ ੪੮
ਗੋਪੀਓ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਨਿਕਲਤੇ ਹੀ ਊਧਵ ਜੀ ਨੇ ਕਹਾ ਜੋ ਸੰਦੇਸ਼ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਨੇ ਲਿਖ ਭੇਜਾ ਹੈ ਸੋ ਮੈਂ ਸਮਝਾ ਕਰ ਕਹਿਤਾ ਹੂੰ ਤੁਮ ਚਿਤ ਦੇ ਸੁਨੋ ਲਿਖਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਮ ਭੋਗ ਕੀ ਆਸ ਛੋੜ ਯੋਗ ਕਰੋ ਤੁਮ ਸੇ ਬਿਯੋਗ ਕਭੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਔ ਕਹਾ ਹੈ ਨਿਸਿ ਦਿਨ ਤੁਮ ਕਰਤੀ ਹੋ ਮੇਰਾ ਧਯਾਨ, ਇਸ ਸੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈ ਪ੍ਰਿਯ ਮੇਰੇ ਤੁਮ ਸਮਾਨ॥
ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਫਿਰ ਊਧਵ ਕੀ ਬੋਲੇ ਜੋ ਹੈਂ ਆਦਿ ਪੁਰਖ ਅਬਿਨਾਸ਼ੀ ਹਰਿ ਤਿਨਸੇ ਤੁਮਨੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਿਰੰਤਰ ਕਰੀ ਔ ਜਿਨਾਂ ਸਬ ਕੋਈ ਅਲਖ ਅਗੋਚਰ ਅਭੇਦ ਬਖਾਨੇ ਤਿਨੋਂ ਤੁਮਨੇ ਅਪਨੇ ਕੰਤ ਕਰ ਮਾਨੇ ਪ੍ਰਿਥੀ, ਪਵਨ, ਪਾਨੀ, ਤੇਜ, ਅਕਾਸ਼ ਕਾ ਹੈ ਜੈਸੇ ਦੇਹ ਮੇਂ ਨਿਵਾਸ਼, ਐਸੇ ਪ੍ਰਭੁ ਤੁਮ ਮੇਂ ਬਿਰਾਜਤੇ ਹੈਂ ਪਰ ਮਾਯਾ ਕੇ ਗੁਣ ਸੇਨ੍ਯਾਰੇ ਦਿਖਾਈ ਦੇਤੇ ਹੈਂ ਉਨ ਕਾ ਸਮਰਣ ਧ੍ਯਾਨ ਕੀਆ ਕਰੋ ਵੇ ਸਦਾ ਅਪਨੇ ਭਕਤ ਕੇ ਬਸ ਰਹਿਤੇ ਹੈਂ ਔ ਪਾਸ, ਹੋਨੇ ਸੇ ਹੋਤਾ ਹੈ ਗ੍ਯਾਨ ਧ੍ਯਾਨ ਕਾ ਨਾਸ, ਇਸ ਲੀਏ ਹਰਿ ਨੇ ਕੀਆ ਹੈ ਦੂਰ ਜਾਇ ਕੇ ਬਾਸ ਔ ਮੁਝੇ ਯੇਹ ਭੀ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੇ ਸਮਝਾਕੇ ਕਹਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਮੇਂ ਬੇਨੁ ਬਜਾਇ ਬਨ ਮੇਂ ਬੁਲਾਯਾ ਔ ਜਬ ਦੇਖਾ ਮਦਨ ਔ ਬਿਰਹ ਕਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼, ਤਬ ਹਮਨੇ ਤੁਮਾਰੇ ਸਾਥ ਮਿਲ ਕਰ ਕੀਆ ਥਾ ਰਾਸ॥
ਚੌ: ਤਬ ਤੁਮ ਈਸ਼੍ਵਰ ਬਿਸਰਾਈ॥ ਅੰਤ੍ਰ ਧ੍ਯਾਨ ਭਏ ਯਦੁਰਾਈ
ਫਿਰ ਜੋਂ ਤੁਮ ਨੇ ਗ੍ਯਾਨ ਕਰ ਧਨ ਹਰਿ ਕਾ ਮੰਨ ਮੇਂ ਕੀਆ ਤੋਂ ਹੀ ਤੁਮਾਰੇ ਚਿੱਤ ਕੀ ਭਕਤਿ ਜਾਨ ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਆਇ
