੧੬
ਧਰਤੀ ਪੁਕਾਰ
ਰਤੀ ਦੇਵਲੋਕ ਮੇਂ ਗਈ ਔਰ ਇੰਦ੍ਰ ਕੀ ਸਭਾ ਮੇਂ ਜਾ ਸਿਰ ਝੁਕਾਇ ਉਸਨੇ ਅਪਨੀ ਸਬ ਪੀਰ ਕਹੀ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਸੰਸਾਰ ਮੇਂ ਅਸੁਰ ਅਤਿ ਪਾਪ ਕਰਨੇ ਲਗੇ ਤਿਨਕੇ ਡਰ ਸੇ ਧਰਮ ਤੋਂ ਉਠ ਗਿਆ ਯਦਿ ਮੁਝੇ ਆਗਯਾ ਹੋ ਤੋ ਨਰ ਪੁਰ ਛੋੜ ਰਸਾਤਲ ਕੋ ਜਾਉਂ ਤਬ ਇੰਦ੍ਰ ਸਬ ਦੇਵਤਾਯੋਂ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਬ੍ਰਹਮਾ ਕੇ ਪਾਸ ਗਏ ਬ੍ਹਹਮਾ ਸੁਨ ਸਬ ਕੋ ਮਹਾਂਦੇਵ ਕੇ ਨਿਕਟ ਲੇ ਗਏ ਮਹਾਂਦੇਵ ਭੀ ਸੁਨ ਸਬ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਵਹਾਂ ਗਏ ਜਹਾਂ ਖੀਰ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਮੇਂ ਨਰਾਯਣ ਸੋ ਰਹੇ ਥੇ ਵਿਨ ਕੋ ਸੋਤੇ ਜਾਨ ਬ੍ਰਹਮਾ ਰੁੱਦ੍ਰ ਇੰਦ੍ਰ ਸਬ ਦੇਵਤਯੋਂ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਖੜੇ ਹੋ ਹਾਥ ਜੋੜ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਦੇਵ ਉਸਤਤੀ ਕਰਨੇ ਲਗੇ ਮਹਾਰਾਜਾਧਿਰਾਜ ਆਪਕੀ ਮਹਿਮਾ ਕੌਨ ਕਹਿ ਸਕੈ ਮਤਸਯ ਰੂਪ ਹੋ ਵੇਦ ਡੂਬਭੇ ਨਿਕਾਲੇ ਕੱਛਪ ਰੂਪ ਬਨ ਪੀਠ ਪਰ ਗਿਰ ਧਾਰਣ ਕੀਆ ਬਾਰਾਹ ਬਨ ਭੂਮਿ ਕੋ ਦਾਂਤ ਪਰ ਰਖ ਲੀਆ ਬਾਵਨ ਹੋਕੇ ਰਾਜਾ ਬਲਿ ਕੋ ਛਲਾ ਪਰਸਰਾਮ ਅਵਤਾਰ ਲੇ ਖੇਤ੍ਰੀਯੋਂ ਕੋ ਮਾਰ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਕਸਯਪ ਮੁਨਿ ਕੋ ਦੀ ਰਾਮਾਵਤਾਰ ਲੀਆ ਤਬ ਦੁਸ਼੍ ਰਾਵਣਕਾਬਧ ਕੀਆ ਔਰ ਜਬ ਜਬ ਤੁਮਾਰੇ ਭਗਤੋਂ ਕੋ ਦੈਤ ਦੁਖ ਦੇਤੇ ਹੈਂ ਤਬ ਤਬ ਆਪ ਵਿਨਕੀ ਰਖਯਾ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਨਾਥ ਅਬ ਕੰਸਕੇਸਤਾਨੇ ਸੇ ਧਰਤੀ ਅਤਿ ਬਯਾਕੁਲ ਹੋ ਪੁਕਾਰ ਕਰਤੀ ਹੈ ਵਿਸਕੀ ਬੇਗ ਸੁਧ ਲੀਜੈ ਅਸੁਰੋਂ ਕੋ ਮਾਰ ਸਾਧੂਓਂ ਕੋ ਸੁਖ ਦੀਜੈ, ਐਸੇ ਗੁਣ ਗਾਇ ਦੇਵਤਾਯੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਤਬ ਆਕਾਸ਼ ਬਾਣੀ ਹੁਈ ਬ੍ਰਹਮਾ ਦੇਵਤਾਯੋਂ ਕੋ ਸਮਝਾਨੇ ਲਗੇ ਯਿਹ ਜੋ ਬਾਣੀ ਭਈ ਸੋ
