ਧ੍ਯਾਇ ੪੬
੧੬੩
ਬਿਪਤਿ ਸਹੀ ਹਮ ਸੇ ਕੁਛ ਉਨ ਕੀ ਸੇਵਾ ਨਾ ਭਈ ਸੰਸਾਰ ਮੇਂ ਸਮਾਰੱਥੀ ਵੇਈ ਹੈਂ ਜੋ ਮਾ ਬਾਪ ਕੀ ਸੇਵਾ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਹਮ ਉਨ ਕੇ ਰਿਣੀ ਰਹੇ ਟਹਿਲ ਨ ਕਰ ਸਕੇ॥
ਪ੍ਰਥਵੀਨਾਥ ਜਬ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਅਪਨੇ ਮਨ ਕਾ ਖੇਦ ਯੋਂ ਕਹਿ ਸੁਨਾਯਾ ਤਬ ਅਤਿ ਆਨੰਦ ਕਰ ਉਨ ਦੋਨੋਂ ਨੇ ਇਨ ਦੋਨੋਂ ਕੋ ਹਿਤ ਕਰ ਕੰਠ ਲਗਾਯਾ ਔ ਸੁਖ ਮਾਨ ਪਿਛਲਾ ਦੁਖ ਸਬ ਗੰਵਾਯਾ ਐਸੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਕੋ ਸੁਖ ਦੇ ਦੋਨੋਂ ਭਾਈ ਵਹਾਂ ਸੇ ਚਲੇ ਚਲੇ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਕੇ ਪਾਸ ਆਏ ਔਰ ਹਾਥ ਜੋੜ ਕਰ ਬੋਲੇ॥
ਚੌ: ਨਾਨਾ ਜੀ ਅਬ ਕੀਜੈ ਰਾਜ॥ ਸ਼ੁਭ ਨਖੱਤ੍ਰ ਨੀਕੋ ਦਿਨ ਆਜ
ਇਤਨਾ ਹਰਿ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਨਿਕਲਤੇ ਹੀ ਰਾਜਾ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਉਠਕਰ ਆ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਕੇ ਪਾਵੋਂ ਪਰ ਗਿਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਕ੍ਰਿਪਾਨਾਥ ਮੇਰੀ ਬਿਨਤੀ ਸੁਨ ਲੀਜੀਯੇ ਜੈਸੇ ਆਪਨੇ ਸਬ ਅਸਰੋਂ ਸਮੇਤ ਕੰਸ ਮਹਾਂ ਦੁਸ਼ਟ ਕੋ ਮਾਰ ਭਗਤੋਂ ਕੋ ਸੁਖ ਦੀਯਾ ਤੈਸੇ ਹੀ ਸਿੰਘਾਸਨ ਪੈ ਬੈਠ ਅਬ ਮਧਪੁਰੀ ਕਾ ਰਾਜ੍ਯ ਕਰ ਪ੍ਰਜਾ ਪਾਲਨ ਕੀਜੀਏ ਪ੍ਰਭੁ ਬੋਲੇ ਮਹਾਰਾਜ ਯਦੁਬੰਸੀਯੋਂ ਕੋ ਰਾਜ੍ਯ ਕਾ ਅਧਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਸਬ ਕੋਈ ਜਾਨਤਾ ਹੈ ਜਬ ਰਾਜਾ ਯਯਾਤਿ ਬੂਢੇ ਹੂਏ ਤਬ ਅਪਨੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਯਦੁ ਕੋ ਉਨੋਂ ਨੇ ਬੁਲਾ ਕਰ ਕਹਾ ਅਪਨੀ ਤਰੁਣ ਅਵਸਥਾ ਮੁਝੇ ਦੇ ਔਰ ਮੇਰਾ ਬੁਢਾਪਾ ਤੂ ਲੇ ਯਿਹ ਸੁਨ ਉਸਨੇ ਅਪਨੇ ਜੀ ਮੇਂ ਬਿਚਾਰਾ ਕਿ ਜੋ ਮੈਂ ਪਿਤਾ ਕੋ ਯੁਵਾ ਅਵਸਥਾ ਦੂੰਗਾ ਤੋ ਯਿਹ ਤਰੁਣ ਹੋ ਭੋਗ ਕਰੇਗਾ ਇਸ ਸੇ ਮੁਝੇ ਪਾਪ ਹੋਗਾ ਇਸ ਸੇ ਨਹੀਂ
