੧੪
ਦੇਵਕੀ ਕੀ ਕਥਾ
ਮੇਂ ਉਪਜਾ ਅਤਿ ਬਲਵਾਨ ਹੋਗਾ ਰਾਖਸ਼ੋਂ ਕੋ ਲੇ ਰਾਜ ਕਰੇਗਾ ਔਰ ਦੇਵਤਾ ਹਰਿ ਭਗਤੋਂ ਕੋ ਦੁਖ ਦੇ ਔਰ ਆਪ ਕਾ ਰਾਜ ਲੇ ਰਾਜਯ ਕਰੇਗਾ ਨਿਦਾਨ ਹਰਿ ਕੇ ਹਾਥ ਮਰੇਗਾ ।।
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸੁਕਦੇਵ ਮੁਨਿ ਨੇ ਰਾਜਾ ਪਰੀਛਤ ਸੇ ਕਹਾ ਹੇ ਰਾਜ਼ਾ ਮੈਂ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਕੇ ਭਾਈ ਦੇਵਕ ਕੀ ਕਥਾ ਕਹਿਤਾ ਹੂੰ ਕਿ ਉਸਕੇ ਚਾਰ ਬੇਟੇ ਔਰ ਛੇ ਬੇਟੀਆਂ ਥੀਂ ਜੋ ਛੇਓਂ ਵਸੁਦੇਵ ਕੋ ਬਯਾਹ ਦੀਂ ਸਾਤਵੀਂ ਦੇਵਕੀ ਹੂਈ ਜਿਸਕੇ ਹੋਨੇ ਸੇ ਦੇਵਤਾਓਂ ਕੋ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਹੂਈ ਔਰ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਕੇ ਭੀ ਦਸਪੁੱਤ੍ਰ ਥੇ ਪਰ ਸਬ ਸੇ ਕੰਸ ਹੀ ਬੜਾ ਥਾ ਜਬ ਸੇ ਜਨਮਾ ਤਬ ਸੇ ਯਹ ਉਪਾਧ ਕਰਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਨਗਰ ਨਗਰ ਜਾਇ ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਲੜਕੋਂ ਕੋ ਪਕੜ ਲਾਵੇ ਔਰ ਪਹਾੜ ਕੀ ਖੇਹ ਮੇਂ ਮੂੰਦ ਮੂੰਦ ਮਾਰਡਾਲੇ ਜੋ ਬੜੇ ਹੋ,ਤਿਨਕੀ ਛਾਤੀ ਪਰ ਚੜ੍ਹ ਗਲਾ ਘੂਟ ਜੀ ਨਿਕਾਲੇ ਇਸ ਦੁਖ ਸੇ ਕੋਈ ਨ ਨਿਕਲਨੇ ਪਾਵੇ ਸਭ ਅਪਨੇ ਲੜਕੋਂ ਕੋ ਛਿਪਾਏ ਰਹੇ ਪ੍ਰਜਾ ਕਹੇ ਦੁਸ਼ਟ ਯਿਹ ਕੰਸ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਕਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਬੰਸ ਕੋਈ ਮਹਾਂ ਪਾਪੀ ਜਨਮ ਲੇ ਆਇਆ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਸਾਰੇ ਨਗਰ ਕੋ ਸਤਾਯਾ ਹੈ ਯਿਹ ਬਾਤ ਸੁਨ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਨੇ ਉਸੇ ਬੁਲਾ ਕਰ ਬਹੁਤ ਸਾ ਸਮਝਾਯਾ ਪਰ ਇਸਕਾ ਕਹਿਨਾ ਕੰਸ ਕੇ ਜੀ ਮੇਂ ਕਛ ਭੀ ਨ ਆਯਾ ਤਬ ਦੁਖ ਪਾਇ ਪਛਤਾਇ ਕੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਐਸੇ ਪੂਤ ਹੋਨੇ ਸੇ ਮੈਂ ਅਪੂਤ ਹੀ ਕਿਉਂ ਨ ਹੂਆ ਕਹਿਤੇ ਹੈਂ ਜਿਸ ਸਮਯ ਕੁਪੂਤ ਘਰ ਮੇਂ ਆਤਾ ਹੈ ਤਿਸੀ ਸਮਯ ਯਸ਼ ਔਰ ਧਰਮ ਜਾਤਾ ਹੈ, ਜੋਬ ਕੰਸ ਆਠ ਬਰਸ ਕਾ ਹੁਆ ਤਬ ਮਗਦ
