ਧਯਾਇ ੩੫
੧੧੯
ਕਰੈਂ ਸੋ ਕ੍ਰਿਪਾਨਾਥ ਆਪਨੇ ਆਇ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਮੁਝੇ ਮੁਕਤਿ ਦੀ ਐਸੇ ਕਹਿ ਬਿੱਦਯਾਧਰ ਤੋ ਪ੍ਰਕਰਮਾ ਦੇ ਹਰ ਸੇ ਆਗਯਾ ਲੇ ਦੰਡਵਤ ਕਰ ਬਿਦਾ ਹੋ ਬਿਆਨ ਪਰ ਚਢ ਸੁਰ ਲੋਕ ਕੋ ਗਯਾ ਔਰ ਯੇਹ ਚਰਿੱਤ੍ਰ ਦੇਖ ਸਬ ਬ੍ਰਿਜਬਾਸ਼ੀਯੋਂ ਕੋ ਅਚਰਜ ਹੁੂਆ ਨਿਦਾਨ ਭੋਰ ਹੋਤੇ ਹੀ ਦੇਵੀ ਕਾ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰ ਸਬਮਿਲ ਬ੍ਰਿੰਦਾ ਬਨ ਆਏ ॥
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨਾਇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਬੋਲੇ ਕਿ ਪ੍ਰਿਥ੍ਵੀ ਨਾਥ ਏਕ ਦਿਨ ਹਲਧਰ ਔ ਗੋਬਿੰਦ ਗੋਪੀਯੋਂ ਸਮੇਤ ਚਾਂਦਨੀ ਰਾਤ ਕੋ ਆਨੰਦ ਸੇ ਬਨ ਮੇਂ ਗਾਇ ਰਹੇ ਥੇ ਕਿ ਇਸ ਬੀਚ ਕੁਬੇਰ ਕਾ ਸੇਵਕ ਸੰਖਚੁੜ ਨਾਮ ਯੁੱਖਯ ਜਿਸ ਕੇ ਸੀਸ ਮੇਂ ਮਣਿ ਔ ਅਤਿ ਬਲਵਾਨ ਥਾ ਸੋ ਆ ਨਿਕਲਾ ਦੇਖੇ ਤੋ ਏਕ ਓਰ ਸਬ ਗੋਪੀਆਂ ਕੰਤੁੂਹਲ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈਂ ਔਰ ਏਕ ਓਰ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਦੇਵ ਮਗਨ ਹੋ ਮੱਤਵਤ ਗਾਇ ਰਹੇ ਹੈਂ ਕੁਛ ਇਸਕੇ ਜੀ ਮੇਂ ਜੋ ਆਈ ਤੇ ਸਬ ਬ੍ਰਿਜ ਯੁਵਤੀਯੋਂ ਕੋ ਘੋਰ ਆਗੇ ਧਰ ਲੇ ਚਲਾ ਤਿਸ ਸਮਯ ਭਯ ਖਾਇ ਪੁਕਾਰੀਂ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਅਬ ਰੱਖਯਾ ਕਰੋ॥
ਇਤਨਾ ਬਚਨ ਗੋਪੀਯੋਂ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਨਿਕਲਤੇ ਹੀ ਸੁਨ ਕਰ ਦੋਨੋਂ ਭਾਈ ਰੁਖ ਉਖਾੜ ਹਾਥੋਂ ਮੇਂ ਲੇ ਯੂੰ ਦੌੜ ਆਏ ਕਿ ਮਾਨੋ ਗਜ ਮਾਤੇ ਸਿੰਘ ਪਰ ਉਠ ਧਾਏ ਔਰ ਵਹਾਂ ਜਾਇ ਗੋਪੀਯੋਂ ਸੋੇਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਕਿਸੀ ਸੇ ਮਤ ਡਰੋ ਹਮ ਆਨ ਪਹੁੰਚੇ ਇਨਕੋ ਕਾਲ ਸਮਾਨ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਯੱਖਯ ਭਯ ਮਾਨ ਗੋਪੀਯੋਂ ਕੋ ਛੋੜ ਅਪਨਾ ਪ੍ਰਣ ਲੇ ਭਾਗਾ ਉਸ ਕਾਲ ਨੰਦਲਾਲ ਨੇ ਬਲਦੇਵ
