ਧਯਾਇ ੩੦
੯੯
ਬਿਨ ਹੂਏ ਰਹਿਤਾ ਨਹੀਂ ਐਸੇ ਹੀ ਹਰਿ ਭਜਨ ਕਾ ਪ੍ਰਤਾਪ ਹੈ ਕੋਈ ਕਿਸੀ ਭਾਵ ਸੇ ਭਜੇ ਮੁਕਤ ਹੋਏਗਾ ਕਹਾ ਹੈ॥
ਦੋ: ਜਪਮਾਲਾ ਛਾਪਾ ਤਿਲਕ,ਸਰੈ ਨ ਏਕੋ ਕਾਮ
ਮਨ ਬਾਚੇ ਨਾਚੇ ਬ੍ਰਿਥਾ, ਸਾਚੇ ਰਾਚੇ ਨਾਮ
ਔ ਸੁਨੋ ਜਿਨ ਨੇ ਜੈਸੇ ਭਾਵ ਸੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੋ ਮਾਨਕੇ ਮੁਕਤਿ ਪਾਈ ਸੋ ਕਹਿ ਤਾ ਹੂੰ ਕਿ ਨੰਦ ਯਸੋਧਾ ਨੇ ਤੋਂ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕਰਭਜਾ ਗੋਪੀਯੋਂ ਨੇ ਪਤਿ ਜਾਨ ਕਰ ਸਮਝਾ ਕੰਸ ਨੇ ਭੈ ਕਰ ਭਜਾ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲੋਂ ਨੇ ਮਿੱਤ੍ਰ ਕਰ ਜ ਪਾਂਡਵੋ ਨੇ ਪੀਤਮ ਕਰ ਜਾਨਾ ਸਿਸੁਪਾਲ ਨੇ ਮਿੱਤ੍ਰ ਕਰ ਮਾਨਾ ਯਦੁਬੰਸੀਯੋਂ ਨੇ ਅਪਨਾ ਕਰ ਠਾਨਾ ਔ ਯੋਗੀ ਯਤੀ,ਮੁਨੀਯੋਂ ਨੇ ਈਸ਼੍ਵਰ ਕਰ ਧਯਾਯਾ ਪਰ ਅੰਤ ਮੇਂ ਮੁਕਤਿ ਪਦਾਰਥ ਸਬਹੀ ਨੇ ਪਾਯਾ ਜੋ ਏਕ ਗੋਪੀ ਪ੍ਰਭੁ ਕਾ ਧਯਾਨ ਕਰ ਭਰੀ ਤੋ ਕਿਆ ਅਚਰਜ ਹੁਆ।।
ਯਿਹ ਸੁਨ ਰਾਜਾ ਪਰੀਛਿਤ ਨੇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਮੁਨਿ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਥ ਮੇਰੇ ਮਨ ਕਾ ਸੰਦੇਹ ਗਿਆ ਅਬ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਆਗੇ ਕਥਾ ਕਹੀਯੇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਜਿਸ ਕਾਲ ਸਬ ਗੋਪੀਆਂ ਅਪਨੇ ਅਪਨੇ ਝੁੰਡ ਲੀਏ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜਗਤ ਉਜਾਗਰ ਰੂਪ ਸਾਗਰ ਸੇ ਧਾਇਕਰ ਜਾਇ ਮਿਲੀ ਕਿ ਜੈਸੇ ਚੌਮਾਸੇ ਕੀ ਨਦੀਆਂ ਬਹਿ ਕਰ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਕੋ ਜਾਇ ਮਿਲੇ ਉਸ ਸਮਯਕੇ ਬਨਾਵ ਕੀ ਸ਼ੋਭਾ ਬਿਹਾਰੀ ਲਾਲ ਕੀ ਕੁਛ ਬਰਣੀ ਨਹੀਂ ਜਾਤੀ ਕਿ ਵੁਹ ਸਿੰਗਾਰ ਕਰੇ ਨਟਵਰ ਭੇਖ ਧਰੇ ਐਸੇ ਮਨ ਭਾਵਨੇ ਸੁੰਦਰ ਸੁਹਾਵਨੇ ਲਗਤੇ ਥੇ ਕਿ ਬ੍ਰਿਜਯੁਵਤੀਂ ਹਰਿ ਛਬ ਦੇਖਤੇ
