ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
( ੨੬੨ )
ਸੁਕਰਾਤ:-ਤਾਂ ਫੇਰ ਗੋਡੇ ਗਡੇ ਜਾਂ ਹੱਥ ਹੱਥ ਡੂੰਘਾ ਹੋਵੇਗਾ?
ਲੰਬਰਦਾਰ:-ਸੁਕਰਾਤ ਜੀ! ਪੂਰਾ ਹੱਥ ਹੱਥ ਡੂੰਘਾ ਤਾਂ ਹੈ, ਮੈਂ ਸੁਗੰਦ ਖਾਕੇ ਆਖਦਾ ਹਾਂ, 'ਮੈਂ ਕਿੰਨੇ ਘੈਂਟੇ ਆਪਣੀ ਹੱਥੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁਟਦਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।'
ਸੁਕਰਾਤ:-ਮੈਂ ਮੰਨਦਾ ਹਾਂ ਤੁਸੀ ਪੱਟਿਆ ਏ, ਪਰ ਐਵੇਂ ਸੁਗੰਦਾਂ ਕਿਉਂ ਪਏ ਖਾਂਦੇ ਓ, ਸਹੁੰ ਖਾਣੀ ਬੜਾ ਮਾੜਾ ਕੰਮ ਏ। ਏਨੇ ਨੂੰ ਕਈ ਪਿੰਡ ਵਾਲੇ ਵੀ ਆ ਗਏ ਤੇ ਕੀ ਵੇਖਦੇ ਨੇ ਜੋ ਲੰਬਰਦਾਰ ਬੜਾ ਘਾਬਰਿਆ ਹੋਇਆ ਏ ਤੇ ਸੁਕਰਾਤ ਰਤੀ ਭਖਿਆ ਤੇ ਖਿਝਿਆ ਹੋਇਆ ਏ।
ਜ਼ਿਮੀਂਦਾਰ:-ਲੰਬਰਦਾਰ ਜੀ! ਅੱਜ ਕੀ ਗੱਲ ਏ? ਕੀ ਅੱਜ ਹਕੀਮ ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਫੇਰ ਢਾਏ ਚੜ੍ਹ ਓ? ਇਹ ਅੱਜ ਕੋਈ ਪਹਿਲੀ ਵੇਰ ਤਾਂ ਨਹੀਂ?
ਲੰਬਰਦਾਰ:-ਭਰਾਵੋ ਚੁੱਪ ਕਰੋ।
ਸੁਕਰਾਤ:-ਲੰਬਰਦਾਰ ਜੀ! ਚੁਪ ਕਿਉਂ ਕਰਨ? ਜ਼ਿਮੀਂਦਾਰੋ ਰਾਮ ਰਾਮ। ਲੰਬਰਦਾਰ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਪਿਆ। ਏ ਜੋ ਓਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸੋਹਣਾ ਟੋਆ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੱਟਿਆ ਏ।
ਜ਼ਿਮੀਂਦਾਰ:-ਹਕੀਮ ਜੀ! ਟੋਆ ਕਿਹਾ?
