ਜੈਦੋਈ' ਬਾਂਈਂ ਜਿਦਾ ਰ੩ ਦ ਵਲ ਧਿਆਨ ਟੋਇਆ। ਇੱ
- ਸੀ ਪਲ ਰਬ ਜਿਸ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਰਾਸ ਓਸਦਾ ਕਾਜ ਐਸਾਨੁ
ਬੇਜੇਪਾਰ ਲਾਹੌਰੀਆ ਦਈ' ਥਾਂਈ' ਮਦਤ ਜਿਨ' ਦੀ 'ਹੋਏਆ। ਆਪ ਭਗਵਾਨ ਹੈਏਆ ॥ ੧੭੨॥
- ਕਾਦਰ ਯਾਰ ਦ ਸਖਨ ਦੇਬਾਗ ਵਿਦ ਦਾਸਫੁਲਮਜਮੂਨ
ਵਾਇਆ ਜੀ। ਰਦੀਫਾਂ ਕਾਫੀਏਜੀਵਖ ਨਚਟੇਤੇਅਸਾਂ ਜਨ ਦਲਹੂ ਨੇੜਿਆਜੀ।ਉਨੀਸੌਅੱਸੀ ਸਨ ਬਿਕਰਮੀ
ਜੀ ਪੂਰਨ ਭਗਤ ਮੈਦ ਕਿਸਾਂ ਜੋਇਆ ਜੀ। ਲਾਹੌਰੀ ਸ਼ੈਹਰ ਲਿਖੇ ਜਾਨਵਿਦੀ ਕੈਹਣਾਂ ਦੋਸਤਾਂ ਦਾ ਨਹੀ' ਮੋਇਆ ਜੀ॥੧੭੩॥ ਸੂਲੀ
੯ਰਨ ਆਖਿਅਏ ਅਗੇ ਬੌਹਤ ਸ਼ੈਰ ਨਜ਼ਮ' ਲਿਖੀਆਂ ਵੇਹੜ ਪਿਆਰੀਆਂ ਜੀ । ਕਾਦਰ ਯਾਰ ਕਾਲੀ ਦਾਸ ?ਖ਼ਨ ਦੀਆਂ ਪਈਆਂ ਜਗ ਅੰਦਰ ਧੁਮਾਂ ਭਾਰੀਆਂ ਜੀ।ਚੁਣੇ ਫੁਲ ਬਹਾਰ ਦ
ਨੂੰਮੇਰੀਆਂ ਵਾਰੀਆਂ ਜੀ । ਨੇਣੇ ਯਾਰ ਦਾਨਿਆਂ ਨੇ ਕੂੜਾ ਟੂਜਟੇ ਦ ਇਕ ਦੀਦਾਰ ਪਿਛੇ ਪਲਕਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਅਸਾਂਬਹਾਰੀਆਂ ਜੀ। ਸੋਨਾਂ ਸੁਖ਼ਨ ਅਗੇ ਵ? ਸ਼ਾਇਰਾਂ ਦੇਟੇਜ਼ੇ ਅਸਾਂ ਵੀ ਦੁਣੇ ਨਿਆਂ-
ਫੀਆਂਜੀ। ਟੈਸੀ ਖਿਆਲ ?ਹ ਮੈਨੂੰ ਵੀਮਿਲਨ ?ਤੀ ਸਾਗਰ ਵਿਲ ਸੈ ਟੁਬੀਆਂ ਮਾਰੀਆਂਜੀ।ਮਿਲੇ ਕੱਚ ਮਨੂਰਰਬ ਰੌਹਰ
ਕਰਦੇ ਸਦਾ ਕੁਦਰਤਾਂ ਉਸਦੀਆਂ ਨਿਆਰੀਆਂਜੀ। ਕੋਈ ਸ਼ੇਹਰ ਆਸ਼ਾਰ ਦੀ ਸਾਰਨਾਹੀ ਮੂਰਖ ਮਤਨਾਂ ਸੇਚ ਵਚਾਰੀਆਂ ਜੀ।
ਮੌਲਾ ਚਾਹੇ ਤੇ ਆਪਣੀ ਮੈਹਰ ਸੇਤੀ ਦਈਆਂ ਮਿਠੀਆਂ ਕਰੈ ਢਾਹ ਖਾਰੀਆਂ ਜੀ। ਗੁਣ ਇਕ ਨਾਂਐਗਣਾਂ ਭਾਰ ਬਨੇ ਏਸੇ (ਤੀ ਲਈ ਨਾਂ ੧੩ ਪਿਆਰੀਆਂ ਜੀ । ਇਕ ਮੇਹਰ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਕਰ ਸ ਡਾਰਸਾਈਆਂ ਵਰਤੇਆਣ ਭਰੀ ਔਗਣ ਹਾਰੀਆਂ ਜੀ.। ਜੜਰਕ਼ਜਨਜਜ਼ਮਜਜਜਨਨਨਗਜਜਨਜਜ਼ਤ
