(9੬)
ਯੁਗ ਕਰਾ ਆਏਆ। ਲਾਹੌਰੀਆ' ਨਫਰ ਗੁਰਾਂ ਦੇ ਚਰਨ ਡਿਗ
ਰ੍ਪੂਰਨਜਗ ਵਲੋ ਚਿਤ ਚਾ ਆਏਆ ॥ ੧੬੭ ॥
ਰ੍
( ਨਾਥ ਜੀ ਨੇਪੁਛਨਾ)
`
ਨਾਬ ਪੁਛਿਆ ਹਾਲ ਹਵਾਲ ਸਾਰਾ ਬੋਲੇ ਪੂਰਨਾ ਕਾਜ
ਸਵਾਰ ਆ? ਉ' । ਜੇ ₹ਏ ਕਲੇਜੇ ਸੀ ਮੁਦਤਾਂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ 7 ਦੇਠੇ ਪੂਰਨਾ ਠਾਂਰ ਆਏਉ'। ਆਉਨ' ਜਗਤੇ ਹੇਗਿਆ' ਸਫ਼ਲ
ਆਏਉ' । ਜਿਤ ਲਈਆਂ ਵੇਰ ਵ॥" ਪਾਰ ਸ? ਕੁਲਾਂ ਤਾਰਰੁ
ਪੂਰਨਾ ਸਬ ਦੁਨੀਆਂਜੇਹੜਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰਮਾਰ ਆਏਉ' । ਲੂਣਾਂ£ਦਰਾਂ ਨਦੀਆਂ੮ ਕਾਮਦੀਆਂ ਛਾਲਾਂ ਮਾਰੀਆਂ ਪੂਰਨਾ
ਜਾਲ ਕਾਂਕਾਂ ਕਰਦੇਂ ਭਲੇ ਭਾਗ ਆ ਆਏਉ' । ਫਸਦ' ਹਿਰਸਦੇ ਫਿਰ £ਸਾ ਦੀ ਭਾਰ ਆਏਓਉ' । ਲੂਣਾਂ ਮੰਦਰਾਂਨੇਖਾਕ ਪਾਉਨੀ ਸੀ ਘਟਾਉਨਾਂ> ਸੀਸਤੂਰਡਾਰ੧ਅ: ਉੱ । ਕਾਮ ਕਰੋਧ ਮੋਹ ਲੋਹਬ ਕਾਰ ਡਾਹਡੇ ਕਾਏਆ ਬਾਰ ₹ ਮਿਰਗ ਸੀ ਮਾਂਰ %
2ਉ'। ਤੇਰੀ ਭਗਤ ਪਰਵਾਨ ਦਰਗਾਹ ਟੋਈ ਪੂਰਨ ਨਾਂਮ ਹੈ ਦੇਪ ਕਰਤਾਰ ਆਇਏਉ'। ਲਾਹੌਰੀ ਜਾਹ ਫਿਰ ਓਸਦਾ ਕਾਲ 3ਟ ਨਾਲ ਇਛਰਾਂ ਕਰ ਇਕਰਾਰ ਆਏਓ'॥ ੧੬੮॥ ਮਾਤਾ ਇਛਰਾਂ ਪਈ ਬੀਮਾਰ ਉਹਦਰ ਰਨ ਪੁਤ ਦੈ ਗੀਤ ਪਈ ਗਾਉ'ਦੀਆ । ਬਬਦੇ ਪੂਰਨਾ ਦਹ ਦੀਦਾਰ ਆਕੇ 'ਤੇਦੇ ਵੇਖਨੈ ਨੂੰਜਿੰਦ ਚਾਂਟੋਦੀਆ। ਪੂਰਨ ਗੁਰਾਂ ਦੀਆਗਿਆਂਪਾਂ
ਂ ਪਲ ਇਛਰਾਂ ਪਈ ਬਲਾਉੱਦੀਆ। ਲਾਟੌਰੀ ਜਾਕੇ `ਟੁਰਿਆਪਲ
7 'ਕਵੀ ਆਵਾਜ਼ ਪੂਰਨ ਮਾਤਾ ਇਛਰਾਂ ਗਲੇ ਲਗਾਉ'ਦੀਆ॥ ੧੬੯ ਪਰਨੇ ਕਿਹਾ ਮਾਏ ਹਾਜ਼ਰ ਆਨ ਹੋਏਆ ਗਲਾਂ ਠੀਤੀਆਂ 0 ` ਅੰਡੇ੯ਚਾਰਮਾਤਾ। ਪੁਤਟ ਪੂਰਨਾ ਦੇ ਰਬ ਸੁਖੀ ੦ ਮੁੰਝੇਸ਼ੀਸ _ 0010226 60 ਇਿਮੁੰਤ0 20141 11030)(0000606118100169.99
