(੬੬)
ਹੀ
( ਪੂਰਲ ਦਾਦਿਲ ਵਿਚ ਵਾ.ਵੇਲਾ )
ਪੂਰਨਆਖਿਆਆਈ ਓਹ ਮਨੂੰਨ ਮੱ ਜੋ ਪੈਡ ਉਠਾਨ ਵਾਲੀ । ਦੁਖੀ ਜੈਮਿਆ ਤੇ ਪੂਰਨ ਨਾਮ ਧਰਿਆ ਗੋਈ ਪਾਕੇ ਦੁਧ ਪਿਆਨ ਵਾਲੀ । ਕਿਸੇ ਵਕਤ ਜੇਕੋਈ ੩ਕਲੀਡ
੨੬ ਮੇਨੂੰਲੋਰੀਦੇਆਂ ਪਰਚਾਨ ਵਾਲੀ । ਇਕਵਾਰ ਜੇਮੂੰਹਥੀਂ _
ਰੂਆਖਾਂਮੋਸੌਵਾਰ ਏਹ ਮਾਂ ਬੁਲਾਨ ਵਾਲੀ । ਮੈਲਾ ਕਪੜ _ ਜ਼ਥਾਜੇ₹ਏ ਮਰਾ ਭਟਨਵੀਂਪੁਸ਼ਾਕ ਭਿਨਾਨ ਵਾਲੀ । ਲਾਲਾਂ
ਵੈਹਦ ਗਿਡ ਜਾਏ ਯੋਵੇ ਮੁਖੜਾਤੇਸੁਰਮਾ ਪਾਨ ਅਖੀਆਂ ੀਆਂ ਵਾਲੀ । ਏਹ ਬੀ ਖਿਆਲ ਨ' ਪਤ ਨੂੰਨਜ਼ ਸੌਸੋ ਛਗੇਰ
ਨ
ਇਨ ਮਨ ਵਧ । ਮੋ ਪਾਲਦੀ ਰਈ ਸ਼ੈਨੂੰ
ਨਾਲੇ ਵਿਦਿਆ ਸਰਬ ਸਿਖਾਨ ਵਾਲੀ । ਸੌਸੋਲਾਡ ਗੀਤੇ
ਦਿਆਲੂ ਮਾਂਮੇਰੀਜੋਜੋਮੰਗਿਆ ਸੋਈ ਦਿਵਾਨ ਵਾਲੀ। ਨਾਰਾਂ ਸਾਲ ਪਿ੬“ ਮੇਂ ਬਾਹਰ ਆਂਦਾ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇਸ ਏਹ ਜਗ ਢਿਖਾਂਡ _
ਵਾਲੀ । ਰਾਣੀ ਹੈਰਾਜੇ ਸਲਵਾਨ ਸੇਦੀ ਅਜਹਾਲ ਮੰਦੇ ਠੇਡੇ ਖਾਨ ਵਾਲੀ । ਅਖੀਂ'ਹੋਣਤੇਲਵੇ £ਪੈਛਾਨ ਮੈਨੂੰਸੋਸੌਪੁਤ ਦੇ
ਨਾਜ਼ ਉਠਾਨ ਵਾਲੀ ।ਪੂਰਨ ਪੂਤ ਵੈਜੇਗ ਥੀਹੋਈਅਨੀ ਰੇਫ੍ੇ ।ਕਲੀ ਆਈਏ ਕੋਈ ਨਜੀਂ ਅਖੀਆਂ ਨੀਰ_ਵਹਾਨ_ ਵਾਲੀ ਨਾਲ ਇਸਏਸੈਹਲੀ' ਵੈਠਕੇ ੨ਕਮ ਚਛਾਨ ਵਾਲ਼ੀ । ਖਿਤਾ
ਨਾਲ ਲੂਣਾ ਏਹਬੀ ਮਾਂਬੈਠੀਖੂਏਪਾ ਹਥਪੈਰਫਵਾਨਵਾੜ਼ੀ। ।
ਆਈਮਾਝਾ ਲਾਹੌ ਰੀਮੰਦੇ ਹਾਲ ਅੰਦਰ ਜਾਨਪੁਤਤੈਂ ਘੋਛ ਮਾਨ ਵਾਲੀ ॥ ੧੫੯ ॥ ਪੂਰਨੇਪੁਭਠਾਮਾੜਾ
4
1
ਸਾਰਾ ਹਲਕੇ ਹਲ ਨਹਾ ਮੂੰ੨ ਕੇਨਾਅਚੀ' _000260 06 (੩੪9 06741 1303 ।॥66020ਗਮੁੱਰ60 10904
