(੬ਢ) ਦਾਜਾਣਾਂ ) (ਇਛਰਾੰ
ਅੰਨੀ ਇਛਰਾਂ ਰਾਹ ਨਾਂ ਨਜ਼ਰ ਆਵੈ ਲਾਠੀ ਹਥ ਰੋੜੇ .. ਏ ਪੂਰਨਾਂ ਮਾਰ ਗਿਓਂ' ਗ਼ਮਾਂ ਦ੮ ਆਖਦੀ ।ੜੀ
- ਘਦੀਜਾਂਦ
- ਮਾਰ ਦਰਢਾਂ ਕੀਤੀ ਮਾਂਦੜੀਏ।ਰਾਹ ਪੁਛਦੀ ਪੂਰਨ ਦੇ ਬਾਗ
“ #ਦਾ ਟਹ ੨੦ ਕੇ ਕਦਮ ਟਿਕਾਂਦੜੀਏ । ਲਾਹੌਰੀ ਸੋਚ ਕਿਉਂ ਨਹੀ“ਰਬ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਉਮਰ £ਦਿਆਂਵਿਚ ਵਿਹਾਂਦੜੀਏ।੧੫੬। ( ਪੂਰਲ ਨੇਮਾਤਾਇਛਰਾਂ ਨੂੰਉਠਕੇਮਥਾਟੇਕਨਾ )
ਮਾਤਾ ਦੁਰੀ ਆਂਵੇ ਮੰਦ ਹਾਲ ਅੰਦਰ ਪੂਰਨ ਦੇਖਿਆ
ਨਜ਼ਰ ਉਠਾਂਕੇ ਤੇ । ਛੇਤੀ ਉਠਕੇ ਮਾਤਾ ਦੇ ਚਰਨ ਪਕੜੇ ਮਥਾ ਵੇਕਿਆ ਸਸ ਨਿਵਾਕੇ ਤੇ। ਬਾਹੇਂ ਪਕੜ ਕੇ ਆਪਟੇ ਪਾਸ ਆਂਦਾ
ਹਾਲਪੁਛਿਆਪਾਸਬਿਠਾਕੇ ਤੇ।ਅਨੀਹੋਈਮੈ' ਪੁਤ ਦੇਹਾਵਿਆਂ ਪੁਸੁਧਾਰ ਂ ਪੂਤ । ਦੀਮਾਨੰ ਬੀ' ਪਾਂਏਆ ਖੂਹ ਹਥਪੈਰ ਵਢਾਕੇਤੇਰੋਂ ਬਾਤਨਾਪੁਛੀਆਂ ਆਕੇਤੇ। ਲਾਟਰੀ ਦੂਰਹੋਵ ਂ ਆਕੈ ਗਿਮੁਝ ਹਨੇਰਾ ਅੱਖੀਆਂ ਦ ਆਖਾਂ ਰਬ ਦਾ ਵਾਸਤਾ ਪਾਕੇਤੇ॥ ੧੫੭॥
ਪੂਰਨ ਦੂਰ ਥੀ' ਵੇਖਿਆ ਨਜਰ ਰਾਕੇ ਟ੍ਰੀ ਆਉ'ਦੀਏ
।
-.ਬੂਰੇ ਹਾਲ ਮਾਈ । ਕੰਡੇ ਚੁਬਦੈ ਰਾਹਨਾਨਜਰ ਆਵੇ : ਹੋਈ
- ਦੂਖ ਸੀਠੇਡਿਆਂ ਨਾਲ ਮਾਈ । ਨੇੜੇ ਬਗ਼ ਦੇ ਇਛਰਾਂ ਆਨ
-_ ਧੌਂਹਚੀ ਰੱਖੇ ਕਦਮ ਸਮਾਲ ਸਮਾਲ !ਮਾਈ। ਲੋਕਾਂ ਕਿਹ ਸਲਾ ` ਫਨ ਦੀ ਏਹ ਰਾਣੀ ੯੫ ੫੩ ਦ ਹੋਈ ਕੰਗਾਲ ਮਾਈ
- ਗਮਾਂ ਪੀ ਲਈ ਰਤ ਸਰੀਰ ਸੈਦੀ ਡਿਗਦੀ ਆਉਂਦੀ ਉਗੀ-। , ਨਿਢਾਲ ਮਾਈ ।ਲਾਟੌਰੀ ਉਠ ਕੇ ਪੂਰਨ ਨੇ ਦੇਖ ਵਡੇ ਵਖ ਸਕਿਆ ਨਾਂ ਬੇਹਾਲ ਮਾਈ ॥੧੫੮ ॥ 09102€0 00(030 216148/ 1404800./ 0000087/8600160.6/9---
