ਪੰਨਾ:ਪੂਰਨ ਭਗਤ ਕਾਦਰਯਾਰ.djvu/35

ਰਾਜਾ ਅਖੀ ਗਹਿਰੀ ਆ ਤੇ ਮਥੇ ਵਟ ਪਾਏ॥ ਪਥਰ ਦਿਲ ਹੋਇਆ ਸਕੇ ਪੁਤ੍ਰ ਵਲੋ ਦਿਲੋ ਗਜਬ ਦੀ ਭਾਹਿ ਸੜ ਚੰਮ ਜਾਏ॥ ਮਛੀ ਵਾਂਗ ਤੜਫ ਦਾ ਰਾਤਿ ਰਿਹਾ ਕਦੀ ਪਵੈ ਲੰਮਾ ਕਦੀ ਉਠ ਬਹੇ॥ ਕਾਦ੍ਰਯਾਰ ਮਹਾ ਦੁਖਾ ਇਸਤ੍ਰੀ ਦਾ ਪੂਰਨ ਜੀਵਦਾ ਕਿਤ ਸਬਬ ਰਹੇ॥੨੮॥ ਲਾਂਮ