ਪੰਨਾ:ਪੂਰਨ ਭਗਤ ਕਾਦਰਯਾਰ.djvu/29

ਨਾਹੈ॥ ਝੋਲੀ ਅਡ ਖਲੀ ਮੈ ਤੇਰੇ ਹੈ ਸਆਰਿਆ ਖੈਰੁ ਨਾ ਪਾਵਨਾ ਹੈ॥ ਕਾਦ੍ਰਯਾਰ ਨਾ ਸੰਗਦੀ ਕਹੈ ਲੂਣਾ ਕਿਉ ਗਰਦਨੀ ਖੂੰਨ ਕਰਾਵਨਾ ਹੈ॥੨੨॥ ਕਾਫ ਕਹੈ ਪੂਰਨ ਸੁਣੀ ਸਚੁ ਮਾਤਾ ਤੇਰੇ ਪਲੰਘ ਤੇ ਪੈਰ ਨਾਂ ਮੂਲ ਧਰਸਾਂ॥ ਅਖੀ ਜਰਾ ਉਤਾਹਿ ਨਾ ਮੂਲ ਕਰਸਾ ਆਖੇ ਸੂਲੀ ਤੇ ਚੜਨ ਕਬੂ