(੨੭)
ਸ਼ੁਮਾ ਚ ਜ਼ੇਬਾਸ਼ਿ?” ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਜਬਾਬੁ ਦਿਤਾ: ਪੀਰ ਮਤਿ ਮੁਰੀਦ ਹੋਇ ਰਹਨੰ॥ਖਫਨੀ ਟੋਪੀ ਮਨਿ ਸਬਦੁ ਗਹਨ॥ਬਹਤਾ ਦਰੀਆਉ ਕਰਿ ਰਹੈ ਬਰੇਤੀ॥ ਸਹਜਿ ਬੈਸਿ ਤਹਾ ਸੂਖ ਮਨਾਤੀ॥ ਹਰਖ ਸੋਗੁ ਕੀਨਾ ਅਹਾਰੰ॥ ਪਹਿਰੇ ਖਫਨੀ ਸਭਿ ਦੁਸਟ ਬਿਡਾਰੰ॥ ਸੁੰਨ ਨਗਰ ਲੈ ਬਸਤੀ ਰਹਾਈ॥ ਤਉ ਕਫਨੀ ਕੀ ਜੁਗਤਿ ਪਾਈ॥ ਕਟੰਬੁ ਛੇਦਿ ਹੂਆ ਇਕੇਲਾ॥ ਨਾਨਕ ਪਹਿਰਿ ਕਫਨੀ ਭਇਆ ਸੁਹੇਲਾ*॥ ੨॥ ਤਬਿ ਫਿਰਿ ਸੇਖ ਸਰਫ ਪੁਛਿਆ,"ਅਗਰ ਤੁਰਾ ਸੁਆਲ ਮੇ ਪੁਰਸੰ,ਅਹਿਲਾ ਜਬਾਬੁ ਬੁਗੋ ਦਰਵੇਸ, ਕੁਪੀਨ ਸ਼ੁਮਾ ਚਿ ਜ਼ੇਬਾਸ਼ਿ। ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਜਬਾਬੁ ਦਿੱਤਾ: ਗੁਰੂ ਸਬਦੁ ਦੀਖਿਆ ਮਹਿ ਸਹਜਿ ਗਹਨੰ॥ਪੰਚ ਇੰਦੀ ਦਿਲਿ ਅਟਲ ਰਹਨੂੰ+ਦਿਸਟਿ ਬੰਧਿ ਭਰਮਤਾ ਰਹੀਐ॥ਦਸਹੀ ਦੁਆਰੇ ਤਾਲੇ ਚੜੀਐ॥ ਅਠਸਠਿ ਹਾਟ ਤਾੜ ਕਰਨ॥ ਲਇ ਲੰਗੋਟੀ ਜਰਾ ਨਾ ਮਰਨ॥ ਹਰਿ ਲੰਗੋਟੀ ਹੈ ਇਕੇਲਾ॥ ਉਲਟਿ ਲੰਬਿ ਕਾ ਪੀਵੈ ਉਵਾ ਜਲਾ॥ ਬਿਲੰਦ ਮਤਿ ਗੁਰ ਹਰੀ ਛੋਟੀ॥ ਇਹੁ ਜੁਗਤਿ ਨਾਨਕ ਪਹਿਰਿ ਬੋ ਲੰਗੋਟੀ*॥੩॥ ਤਬਿ ਫਿਰਿ ਸੇਖ ਸਰਫ ਪੁਛਿਆ, "ਅਗਰ ਤੁਰਾ ਸੁਆਲ ਮੈਂ ਪੁਰਸੰ, ਅਹਿਲਾ, ਜਬਾਬੁ ਬੋਗੋ ਦਰਵੇਸੰ। ਪਾਉ ਪੋਸ਼ ਤਿਆਗ ਚ ਜ਼ੇਬਾਸ਼ਿ”। ਤਬ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜਬਾਬੁ ਦਿੱਤਾ: ਸਰਬ ਗਿਆਨ ਅਹਿਨਿਸ ਡੀਤੰ॥ ਪਾਵਕ ਪB ਜਾਤਿ ਮਨਿ ਕੀਤੰ॥ ਧਰਨਿ ਤਰਵਰ ਕੀ ਰਹਤ ਰਹਨੰ॥ ਕਾਟਨ ਖੋਦਨੁ ਮਨ ਮਹਿ ਸਹਨੂੰ॥ ਦਰੀਆਉ ਸੈਲੇ ਰੀਤ ਬਾਛੀ॥ਭਾਇ ਭਾਇ ਉਹ ਕਰੈ ਹਾਫ॥ ਏਹੁ ਮਥਨੁ ਮਥਿ ਕੇ ਰਹੈ ਉਨੂੰC॥ ਸਉ ਸਹਜਿ ਪਉਪੋਸ਼ ਹੋਇ ਮੁਇ॥ ਬਿਨੁ ਬਹਮ ਚੀਨੈ ਪਾਪੋਸ ਤਿਆਗੇ॥ਕਹੈ ਨਾਨਕ ਓਹੁ ਤਿੜਿ ਨਾ ਲਾਗੈ੪॥* ਤਬ ਫਿਰਿ ਸਬ ਸਰਫ ਪੁਛਿਆ,ਅਗਰ ਤੁਰਾ ਸੁਆਲ ਮੈ ਪੁਰਸੰ,ਅਹਿਲਾ, ਜਬਾਬੁ ਬੋਗੋ ਦਰਵੇਸੰ, ਸਫਾਦਿਲ ਦਰਵੇਸ ਅਮਲ ਦਾਰਾਏ ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਜਬਾਬੁ ਦਿੱਤਾ, ਆਖਿਓਸੁ, “ਮਰਦਾਨਿਆ! ਰਬਾਬ ਵਜਾਇ॥
*ਇਹ ਸਬਦ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਹਨ।
fਪਾਠਾਂ ਮਨ ਬੀ ਹੈ। ਦਿਲਿ ਅਟਲ ਰਹਨ ਦੀ ਥਾਂ ਪਾਠਾਂ “ਲੈ ਅਲਿਪਤ ਰਹਨੂੰ ਬੀ ਹੈ। ਨੇਪਾਠਾਂ “ਸ਼ਮਾ ਹੈ । Bਪਾਠਾਂ ਪੌਣ ਬੀ ਹੈ । Cਪਾਠਾ ਉਧਾਰਣ ਬੀ ਹੈ । ਤਜ ਪਾਤ ਪੋਸ਼ ਹੋਇ ਬ੍ਰਹਮ ਪਾਠਾਂ ਹੈ । ਤਉ ਨਾਨਕ ਉਹੋ ਹਤਿਨ ਨ ਲਾਗੈ' ਪਾਠਾਂ ਹੈ । Fਪਾਠਾਂ ਹੈ-ਅਮਲ ਚਰਾ ਐਸ’ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਹਿਲੇ ਨੁਸਖੇ ਵਿਚ ਪਾਠ ਐਉਂ ਹੋਵੇਗਾ ‘ਸਫਾ ਦਿਲ ਦਰਵੇਸ਼ ਰਾ ਅਮਲ ਚਿਹ ਅਸਤ` ।
