ਪੰਨਾ:ਪੁਰਾਤਨ ਜਨਮ ਸਾਖੀ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ.pdf/117

ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

________________

( ੧੦੨ ) ਹਮਾਰੋ ਬਰਤੁ ਹੈ । ਤਬ ਰਾਜੇ ਆਖਿਆ 'ਜੀ ਅਸਾਡਾ ਭਲਾ ਕਿਉਂਕਰ ਹੋਵੈ?” ਤਬ ਗੁਰੁ ਆਖਿਆ “ਜੋ ਮਨਛ ਕਾ ਮਾਸੁ ਹੋਵੈ, ਤਾਂ ਅਹਾਰੁ ਕਰਾਂ । ਤਬ ਰਾਜੈ ਸਿਵਨਾਭਿ ਆਖਿਆ 'ਜੀ ਤੇਰਾ ਸਦਕਾ ਆਦਮੀ ਭੀ ਬਹੁਤ ਹੈਨਿ । ਤਬ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ “ਹੋ ਰਾਜਾ ! ਓਹੁ ਆਦਮੀ ਹੋਵੈ ਜੋ ਰਾਜੇ ਦੇ ਘਰਿ ਪੁੜ ਹੋਵੇ, ਅਤੇ ਰਾਜਕੁਇਰੁ ਹੋਵੈ, ਅਤੇ ਬਾਰਹ ਬਰਸਾਂ ਦਾ ਹੋਵੇ, ਤਸਦਾ ਮਾਸੁ ਅਹਾਰੁ ਕਰਾਹਾ”। ਤਬ ਰਾਜਾ ਅਤੇ ਰਾਣੀ ਚਿੰਤਾਵਾਨ ਹੋਏ । ਤਬ ਰਾਜੇ ਆਖਿਆ, “ਹੋ ਪਰਮੇਸਰ ਕੀ, ( ਜੇ ਕਿਸੇ ਰਾਜੇ ਦੇ ਘਰਿ ਪੁਤ੍ਰ ਹੈ ? ਤਾ ਰਾਣੀ ਕਹਆ, ਤੇਰੇ ਕਹੇ ਸਿਉ ਕਿਉਂ ਕਰਿ ਦੇਵੇਗਾ, ਜਬ ਉਸ ਸਾਥਿ ਜੁਧ ਕੀਚੈ, ਜਬ ਓਹੁ ਜੀਤੀਐ, ਤਾਂ ਪੁੜੁ ਦੇਵੈ, ਅਤੇ ਇਥੈ ਹੁਣਿ ਚਾਹੀਐ । ਤਬ ਰਾਣੀ ਆਖਿਆ “ਹੋ ਰਾਜਾ ! ਅਸਾਡੇ ਘਰ ਤਾਂ ਇਕੋ ਪੁਤ੍ਰ ਹੈ, ਉਸ ਕੀ ਜਨਮੁੜੀ ਦੇਖੁ । ਤਬ ਜਨਮ ਪੜ੍ਹੀ ਦੇਖੀ, ਜਬ ਦੇਖਨਿ ਤਾਂ ਬਾਰਹ ਬਰਸਾਂ ਕਾ ਹੋਆ ਹੈ । ਤਬ ਰਾਜੈ ਕਹਿਆ “ਬੇਟਾ ਤੇਰਾ ਸਰੀਰੁ ਗੁਰੂ ਕੇ ਕੰਮਿ ਆਂਵਦਾ ਹੈ, ਤੇਰੀ ਕਿਆ ਮਨਸਾ ਹੈ ? ਤਾਂ ਲੜਕਾ ਬੋਲਿਆ 'ਪਿਤਾ ਜੀ ! fਸ ਤੇ ਕਿਆ ਭਲਾ ਹੈ ? ਜੋ ਮੇਰਾ ਸਰੀਰੁ ਗੁਰੁ ਦੇ ਕੰਮ ਆਵੈ । ਤਬ ਰਾਜੈ ਆਖਿਆ ਜੋ ਇਸਨੁ ਸਤ ਦਿਨ ਵੀਵਾਹ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਹੈਨਿ, ਇਸਕੀ ਇਸਤੂੰ ਭੀ ਪ ਚਾਹੀਐ ॥ ਤਬ ਰਾਣੀ ਅਤੇ ਰਾਜਾ ਆਇ ਨਹੁ ਕੇ ਪਾਸਿ ਜਾਇ ਬੈਠੇ । ਤਬ ਰਾਜਾ ਬੋਲਿਆ, ਆਖਿਓਸੁ, “ਬੇਟੀਤੇਰੇ ਭਰਤੇ ਕਾ ਸਰੀਰੁ ਗੁਰੁ ਦੇ ਕੰਮਿ ਆਂਵਦਾ ਹੈ, ਤੇਰੀ ਕਿਆ ਰਜਾਇ ਹੈ ? ਤਬ ਓਹ ਲੜਕੀ ਬੋਲੀ, ਪਿਤਾ ਜੀ ! ਏਸ ਦਾ ਸਰੀਰ ਗੁਰੁ ਦੇ ਕੰਮਿ ਆਵੈ, ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਰੰਡੇਪਾ ਗੁਰੁ ਉਪਰਿ ਹੋਵੇ, ਇਸਤੇ ਹੋਰ ਕਿਆ ਭਲਾ ਹੈ। ਤਬ ਚਾਰੇ ਗੁਰੂ ਪਾਸਿ ਆਇ ਖੜੇ ਹੋਏ । ਤਦ ਰਾਜਾ ਸਿਉਭੁ ਬੋਲਿਆ ਆਖਿਓਸ, ਜੀ ! ਏਹ ਲੜਕਾ ਹਾਜਰੁ ਹੈ । ਤਬ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ, 'ਹੋ ਰਾਜਾ ! ਇਉਂ ਮੇਰੇ ਕੰਮਿ ਨਾਹੀ ਪਰੁ ਮਾਤਾ ਇਸਕੀ ਬਾਂਹ ਪਕੜੇ, ਅਤੇ ਇਸਤੀ ਇਸਕੇ ਪੈਰ ਪਕੜੋ ਅਤੈ ਤੂ ਹਥੈ ਛੁਰੀ ਲੰਕਰਿ ਜਬਹਿ ਕਰਹਿ, ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਕੰਮ ਹੈ । ਤਬ ਜੇ ਇਉਨਾਭਿ ਗੁਰ ਕਾ ਹੁਕਮੁ ਮੰਨਿਆ । ਹਥਿ ਛੁਰੀ ਲੈਕਰਿ ਬੇਟਾ ਜਬਹਿ ਕੀਤਾ, ਰਿਨਿ ਕਰਿ ਆਣਿ ਆਗੈ ਰਾਖਿਆ। ਤਬ ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆ, 'ਹੋ ਰਾਜਾ ! ਤੁਸੀ f “ਲੈ ਅਖੀ ਮੀਟਿ ਕਰਿ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਆਖਿ ਕਰਿ ਮੁਹਿ ਪਾਵਹੁ । ਤਬ ਰਾਜਾ ਅਤੇ ਰਾਣੀ,ਅਤੇ ਰਾਜੇ ਕੀ ਨਹੁੰ ਤਿਹਾਂ ਅਖੀ ਮੀਟੀਆਂ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਕਰਿਕੇ* ਜਾਂ ਮਹਿ ਪਾਇਆ, ਤਾਂ ਚਾਰੇ ਬੈਠੇ ਹੈ। ਪਰ ਜਾਂ ਅਖੀ ਖੋਲਨ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਬਾਬਾ *ਕਰਿਕੇ' ਦੀ ਥਾਂ ਹਾ: ਵਾ: ਨ: ਵਿਚ ਪਾਠ ਹੈ ‘ਕਹਿਕੇ । ਇਸ ਵਾਰ ਦਾ ਭਾਵ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਹੈ। ਰਾਜੇ ਨੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਪfਹਲਾਂ ਖਿਆ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਮੋਹਨੀਆਂ ਤ੍ਰੀਮਤਾਂ ਘੱਲ ਕੇ । ਉਹ ਗੁਰੂ ਪ੍ਰੀਖੜਾ ਸੀ । ਹੁਣ (ਬਾਕੀ ਟੂਕ ਦੇਖੋ ਪੰਨਾਂ ੧੦੩ ਦੇ ਹੇਠ Digitized by Panjab Digital Library / www.panjabdigilib.org