ਵਧ ਗਿਣਤੀ ਵਿਚ ਫ਼ੌਜ ਵਿਚ ਭਰਤੀ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੀ ਕੌਮ ਦਾ ਨਾਂ ਉਚਾ ਰਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।'
ਸਰਦਾਰ ਬਹਾਦਰ ਮਦਨ ਜੀਤ ਸਿੰਘ ਇਹ ਕੋਈ ਅਨੋਖੀ ਗਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦਸਦਾ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਕੌਮ ਦੇ ਆਗੂ ਵੀ ਸਿਖਾਂ ਨੂੰ ਇਦਾਂ ਹੀ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਮਾਸਟਰ ਦਾ ਖਿਆਲ ਸੀ ਸਿਖ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਘਟ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਸਨ। ਇਹ ਤਾਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਵੀ ਜਿਹੜਾ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਜਨਮ-ਸੂਬਾ ਹੈ ਇਕ ਘਟ ਗਿਣਤੀ ਸਨ। ਅਬਾਦੀ ਅਨੁਸਾਰ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦਾ ਸਰਕਾਰੀ ਨੌਕਰੀਆਂ ਤੇ ਬਹੁਤਾ ਕਬਜ਼ਾ ਸੀ। ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਸਿਖ ਵੀ ਕਿਸੇ ਗਿਣਤੀ ਵਿਚ ਆਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਮਿਹਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਜੰਗ ਵਿਚ ਸਰੀਰਕ ਸਹਾਇਤਾ ਦੇਣ ਨਾਲੋਂ ਵਧ ਕੋਈ ਚੰਗਾ ਢੰਗ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋ ਸਕਦਾ।
ਸਰਦਾਰ ਬਹਾਦਰ ਸਿਖ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਕੌਮ ਦੇ ਆਗੂ ਦੇ ਇਹਨਾਂ ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਵਿਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰਖਦਾ ਸੀ। ਅਤੇ ਜਦ ਆਪਣੇ ਆਗੂ ਦੇ ਇਸ ਕਥਨ ਨੂੰ ਅਮਲੀ ਸ਼ਕਲ ਦੇਣ ਲਈ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਸਰਕਾਰੇ ਦਰਬਾਰੇ ਇਜ਼ਤ ਹੋਰ ਵੀ ਵਧਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਲਈ ਇਹ ਇਕ ਪੰਥ ਦੋ ਕਾਜਾਂ ਨਾਲੋਂ ਘਟ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਫਿਰ ਜਿਸ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਖ਼ਿਦਮਤਾਂ ਸਦਕਾ ਸਰਦਾਰ ਬਹਾਦਰੀ ਬਖ਼ਸ਼ੀ ਸੀ, ਉਸ ਤੇ ਭੀੜ ਸਮੇਂ ਭਲਾ ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਉਸ ਨਾਲ ਬੇਵਫ਼ਾਈ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ।
ਆਪਣੀ ਵਫਾ ਦਾ ਪ੍ਰਤੱਖ ਸਬੂਤ ਦੇਣ ਖਾਤਰ ਹੀ ਉਸ ਨੇ
੧੭੩.
